Λατινικά Γ' Λυκείου

[Sali]

Ωστόσο, έχω ισχυρή αμφιβολία αν θα μπορούσε να προσαρτηθεί το -ne στο hostem, γιατί δεν είναι μόνο του, αλλά ανήκει σε προθετική φράση (ad hostem).
Δεν νομίζω γενικά ότι ένα εγκλιτικό μόριο μπορεί να αφορά φράση, γιατί προσαρτάται σε λέξη.
Εκτός αν κάποιος έχει πετύχει ποτέ σε κείμενο τέτοια περίπτωση. Αν όχι, εδώ μόνο το num ταιριάζει.

Μπορεί το -ne να προσαρτηθεί σε εμπρόθετο, αν και η δυνατότητα αυτή σπανίζει: Cic. Tusc. 5.21 Contra Brutumne me dicturum putas? (= ενάντια στον Βρούτο νομίζεις πως θα μιλήσω;). Kαι με καταχρηστική πρόθεση: Cic. Dom. 34 liberorumne causa (ενν. annos viginti natus adoptat senatorem)? (= για να αποκτήσει παιδιά, ένας εικοσάχρονος υιοθετεί έναν μεγαλύτερο;)

Επομένως, το ad hostemne δεν αποκλείεται.

[PDE ads]

[apri]

Α, ωραία. Πολύ ενδιαφέρον. 

[nikolaos 0305]

Τι χρόνο θα βάλω στο "sum", αν αναλυθεί ο επιθετικός προσδιορισμός "ligneo" στο κείμενο 36 σε αναφορική πρόταση; Παρατατικό "erat" ή Παρακείμενο "fuit". Ή και τα δύο είναι ισόκυρα;

[nikolaos 0305]

 Η υποτακτική στις δευτερεύουσες ουσιαστικές συμπερασματικές προτάσεις είναι δυνητική; Το λέω, γιατί από το σχολικό βιβλίο δεν προκύπτει από πουθενά.

[PDE ads]

[Sali]

Δυνητική είναι η υποτακτική, διότι είναι η ίδια με την υποτακτική των επιρρηματικών συμπερασματικών προτάσεων, όπου εκεί (μάθ. 37, σελ. 97) αναφέρεται ρητώς ως δυνητική (έστω σε παρένθεση).

[nikolaos 0305]

Όντως στο 37 αναφέρεται ξεκάθαρα ότι η υποτακτική είναι δυνητική. Δεν ήμουν σίγουρος κατά πόσο ισχύει και στην περίπτωση των ουσιαστικών συμπερασματικών.

[apri]

Σε όλες τις συμπερασματικές η υποτακτική δείχνει ότι το συμπέρασμα είναι πιθανό/δυνατό κατά την υποκειμενική κρίση του υποκειμένου.

Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κανείς για αυτές που συμπληρώνουν ρήματα προσπάθειας ότι η υποτακτική εκφράζει επιπλέον και το επιθυμητό, γιατί στην πραγματικότητα δείχνουν τον απώτερο επιδιωκόμενο στόχο, όπως οι αντίστοιχες object  clauses στα αρχαία ελληνικά (βλ Smyth 2208).  Όμως, το βιβλίο δεν κάνει καμία σχετική νύξη και ούτως ή άλλως είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία συμπερασματικών προτάσεων.

[nikolaos 0305]

Postquam in hostes miserunt. Ο εμπρόθετος μπορεί να χαρακτηριστεί και εχθρικής κατεύθυνσης;

[Sali]

Ασφαλώς. Oxford Latin Dictionary, σημασία 9 (expr. target of assault, hostile movement) Against, at, on etc. Και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Caes. BG 1.46.1 Caesari nuntiatum est equites Ariovisti ... lapides telaque in nostros coicere (ανακοινώθηκε στον Καίσαρα ότι οι ιππείς του Αριοβίστου ... πετούσαν πέτρες και βέλη εναντίον των δικών μας).

[Sissy_LA]

Το ''amicitiae'' στο κείμενο 44 πώς το αποδίδετε συντακτικά; Δοτική κατηγορηματική του σκοπού στο est ή δοτική του σκοπού στο locus ; Στο s4e επιλέγουν τη δεύτερη εκδοχή, ενώ στο κείμενο 30 τις δοτικές ''adiumento, solacio, gratulationi'' τις χαρακτηρίζουν ως δοτική κατηγορηματική του σκοπού.

[Sali]

Η δοτική amicitiae συνάπτεται μόνο με το locus και δηλώνει σκοπό. Δεν είναι κατηγορηματική από το est, διότι το ρήμα δεν είναι συνδετικό αλλά υπαρκτικό, και μ' αυτό συνάπτεται η άλλη δοτική (eis), που είναι προσωπική κτητική.

H σύνταξη αυτή αναφέρεται στο Oxford Latin Dictionary στη λέξη locus, σημασία 14 (Room for action, scope, opportunity, opening), καθώς και στο κορυφαίο λατινοελληνικό λεξικό των Νικήτα-Τρομάρα, σημασία 14α (ευκαιρία, περιθώριο, δυνατότητα (για κτ)).

Και ένα ακόμη παράδειγμα από τον Τάκιτο (Hist. 3.10) με αγγλικές μεταφράσεις: nec defensioni locus = (1) he had no chance to defend himself· (2) he was given no chance to exculpate himself.

[apri]

Να προσθέσω μόνο ότι το ρήμα ξέρουμε ότι είναι υπαρκτικό, γιατί το υποκείμενό του (nullus locus) είναι κάτι άγνωστο/αόριστο.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των υπαρκτικών προτάσεων σε όλες τις γλώσσες, δηλ. μας πληροφορούν ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει κάτι άγνωστης/αόριστης ταυτότητας.
Στα ελληνικά, αρχαία και νέα, αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι το υποκείμενο είναι πάντα άναρθρο ουσιαστικό (ή αόριστη αντωνυμία).

[nikolaos 0305]

Πώς χαρακτηρίζετε τη μετοχή "versa" στο κείμενο 18;

[Gwgaki]

Καλησπέρα. αν ζητηθεί η δοτική πληθυντικού του ουσιαστικού "filia" η σωστή απάντηση είναι το "filiabus" ή το "filiis"; Προβληματίζομαι, γιατί σύμφωνα με το σχολικό βιβλίο το "filiabus" χρησιμοποιείται, για να γίνει διάκριση από το "filiis" αρσενικού γένους. Ωστόσο δεν είμαι σίγουρη αν εννοεί ότι το "filiabus" υιοθετείται μόνο αν υπάρχουν και τα δύο γένη στην ίδια πτώση (filiis et filiabus) ή υιοθετείται πάντοτε...