0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Ειλικρινά ελπίζω να μην ισχύει αυτό, εννοώ για τις μικρές ηλικίες δημοτικού-γυμνασίου.
Οι εκδρομές με διανυκτέρευση πρέπει ν' απαγορευτούν. Τελεία. Ξεκίνησαν το '75 στη Μεταπολίτευση για την έκτη γυμνασίου. Για τότε ήταν λογικό μετά τα χρόνια καταστολής και φόβου. Τώρα κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Δεν υπάρχει, πλέον, κανένα νόημα.
Όταν με ρωτάνε οι μαθητές "γιατί κύριε" τους εξηγώ με ειλικρίνια, όμορφα και ωραία τους λόγους. Ποτέ δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερο πρόβλημα.
Ουδέποτε συνόδευσα σε εκδρομή και θα συνεχίσω την ίδια τακτική.Αν δεν θες εκδρομή με το ζόρι δε συνοδεύεις....Και οι γονείς μου 33 χρόνια εκπαιδευτικοί ουδέποτε συνόδευσαν....
Μόνο σε περιπατους είμαστε υποχρεωμένοι να συνοδεύουμε η και σε εκπαιδευτικες εκδρομες εντος ωραριου;
Ποιοι λόγοι πιστεύετε ότι μπορούν να γίνουν κατανοητοί από τους μαθητές, πέραν εκείνων που άπτονται οικογενειακών δεσμεύσεων και ζητημάτων; Αν, για παράδειγμα, η άρνηση συνοδείας "ιδεολογικοποιείται" επί τη βάσει τού "δεν συνοδεύω εκδρομές που δεν έχουν αμιγώς ή πρωτίστως εκπαιδευτικό χαρακτήρα", όσο κι αν έχει στιβαρή βάση για εμάς τους ενήλικες, θεωρείτε ότι μπορούν να την κατανοήσουν τα παιδιά;
καλώ τους μαθητές μου να κρίνουν από μόνοι τους κατά πόσο είναι δόκιμο να συμμετέχουν σε αυτήν όλοι ανεξαιρέτως. Τους προτρέπω να ανακαλέσουν στη μνήμη τους περιστατικά στο προαύλιο ή εντός της τάξης, αξιόποινες συμπεριφορές, καταδικαστέες ενέργειες κ.α. και κατά πόσο είναι σωστό οι μαθητές που πρωταγωνιστούν επανειλημμένα σε αυτά, να επιβραβεύονται και να ενθαρρύνονται να συνεχίσουν αγόγγυστα το μεγαλειώδες έργο τους, με τη συμμετοχή τους σε δραστηριότητες του σχολείου. Στο τέλος, τους ρωτάω αν οι ίδιοι θα δέχονταν την ευθύνη να συνοδεύσουν αυτά τα άτομα, γνωρίζοντας το υψηλό ρίσκο να επαναληφθούν αρνητικές ως και ακραίες συμπεριφορές, στην περιοχή επίσκεψης. Συνήθως ακολουθεί βουβή σιωπή και κανας δυο ψελλίζουν "δίκιο έχετε κύριε.."