0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Άλλο είναι το θέμα μου. Αν κάτι επιτρέπεται, και γίνεται από κάποιους, θεωρείται αυτονόητο ότι θα γίνεται σε όλα τα σχολεία και θα γίνεται πάντα. Είναι πολύ εκνευριστικό να καταλαβαίνεις ότι τα γυμνασιόπαιδα θεωρούν αυτονόητο ότι θα πάνε «τριήμερη». Ακόμα πιο εκνευριστικό είναι το ότι υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να τα πάνε, με οποιεσδήποτε συνθήκες «για να μην χάσουν τα παιδιά τηνεκδρομή τους». Όταν γίνει η στραβή όμως όλος ο σύλλογος θα πρέπει να το διαχειριστεί, και οι εκδρομακηδες συνήθως δεν είναι σταθερό προσωπικό στα σχολεία, οπότε αφήνουνκακά προηγούμενα στις πλάτες άλλων. Δεν μπορούμε επομένως να βασιζόμαστε στην κοινή λογική, που δεν είναι και τελείως κοινή για όλους. Ούτε είναι λογικό το κράτος να αφήνει τόση ελεύθερος κινήσεων σε μετακινήσεις γυμνασιόπαιδων. Χρειάζεται ένα αυστηρό πλαίσιο για να μπαίνει και ο καθένας στη θέση τους και να μην έχουμε να διαχειριστούμε και το πώς θα εξηγούμε στον καθένα ότι πρέπει να υπάρχουν όρια.
Αλλά δυστυχώς και τώρα θα μπορούσε κανείς να πει ότι υπάρχουν "αυστηρά πλαίσια και αυστηροί σχολικοί κανονισμοί". Πιο σημαντικό είναι αν και κατά πόσο εφαρμόζονται.
Εγώ δεν θεωρώ φυσιολογικό να υπάρχουν ανάμεσά μας επαγγελματίες που αδιαφορούν για τη νομοθεσία, και να μου προκαλούν εμένα ψυχική οδύνη ή να υπονομεύουν εμένα στους μαθητές κάνοντας τους καλούς, αλλά επειδή δυστυχώς υπάρχουν, χρειάζεται και ένα πλαίσιο.
Για να καταλάβω, εσένα πως ακριβώς σου προκαλούν ψυχική οδύνη και σε υπονομεύουν στους μαθητές;15 χρόνια και δεν έχω συνοδεύσει ούτε μία πολυήμερη. Για δε μονοήμερη πρέπει να πάω αρκετά πίσω για να θυμηθώ συμμετοχή μου.Όταν με ρωτάνε οι μαθητές "γιατί κύριε" τους εξηγώ με ειλικρίνια, όμορφα και ωραία τους λόγους. Ποτέ δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερο πρόβλημα.@haracΤρεις πολυήμερες όντως ακούγονται πολλές και μάλιστα για την ίδια περίοδο.
Αν είσαι εντάξει με τη συνείδησή σου, δεν σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι, ούτε καθορίζουν τις αποφάσεις σου. Δεν τους πέφτει λόγος (είτε είναι στη γενική, είτε στην παράλληλη ).
Η στάση τωνπαιδιών απέναντι στους συνοδούς με το που γυρίσουν από την εκδρομή, αλλάζει. Ξαφνικά γίνονται οι αγαπημένοι τους. Επίσης αν τα παιδιά καταλάβουν ότι κάποιος θέλει κσι κάποιος δεν θέλει να τα πάει, διαλέγουν πλευρά. Εγω μια φορά εξήγησα σε παιδιά γιατί είμαι κατά των εκδρομών, σε ένα τμήμα που είχαμε εξαιρετική σχέση. Μετά απ αυτό με μίσησαν. Αλήθεια. Ευτυχώς που ήταν τέλος της χρονιάς και μετά δεν τους ξαναπηρα. Αλλά δεν γινόταν να έχω απαιτήσεις από τα παιδιά. Η κοπελίτσα της παράλληλης που ήταν μέσα στην τάξη με κοίταζε σαν να είμαι εξωγήινος. Και δεν ήταν και πολύ μικρότερη μου. Δεν αποκλείεται μετά να είπε κσι στα παιδιά ότι είμαι καμία στριμμένη στρίγγλα.
Έσπερε, όλα αυτά που περιγράφεις θα μπορούσαν να εμφανιστούν και με άλλη αφορμή. Λίγες φορές μπήκαμε στην τάξη με το κλίμα να έχει δυναμιτιστεί από πριν; Πρέπει να μάθουμε να επιβιώνουμε και σε περιβάλλοντα όπου η κατάσταση που επικρατεί δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Μπορούμε να εξηγούμε τις επιλογές και τις ενέργειές μας αλλά λόγω ηλικίας κάποια πράγματα δεν μπορούν ούτε να τα αντιληφθούν ούτε να τα κατανοήσουν οι μαθητές μας. Εμείς οι ίδιοι δεν αναστοχαζόμαστε τους καθηγητές μας διαφορετικά πλέον; Καταλαβαίνουμε τους "αυστηρούς" και βλέπουμε με διαφορετικό μάτι τους "γλεντζέδοεκδρομάκηδες".
Με τα παιδιά θελουμε να έχουμε καλές σχέσεις συνεργασίας. Δεν είναι δυνατόν να τις χαλαει ο κάθε μαθητοπατερας.
Υπάρχουν όρια στο τι είναι φυσιολογικό η όχι σε ένα περιβάλλον. Είμαστε ήδη επιβαρυμένοι από το πώς είναι τώρα οι μαθητες.
Εγω δεν έχω αλλάξει γνώμη για κανέναν καθηγητη. Πάντα εκτιμούσα αυτούς που έπρεπε και τους είχα πρότυπο και απαξίωνα τους υπόλοιπους. Έτσι με μεγάλωσαν.