Ποιο είναι το μεγαλύτερο άγχος που έχετε ως εκπαιδευτικοί?

[anneta]

Τα παρπάνω λόγια θα μπορούσαν να είναι κι ο επίλογος αυτού του θέματος! 
Σ'ευχαριστούμε πολύ Μπάμπη

[PDE ads]

[daniel]

Δωσε φώτα Μπάμπηηηηηη!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 


Το σύνδρομο Burn-out το ξερετε;;;; Το χω ξαναγραψει κάπου... Ψάξτε το μιας και βλεπω πολλούς (από μας) να χρειάζεται να μάθουμε από ...τι κινδυνευουμε (μπας και τη γλιτώσουμε;) !!   

[kellykou]

Eγω πάντως είμαι στα πρόθυρα:

Το ξερετε το ανέκδοτο:

Τι σχέση έχει ένας αισιοδοξος, ενας τρελος και ενας ψυχαναλυτης?
Ο αισιόδοξος ζει στην κοσμάρα του
Ο τρελος ζει στην κοσμάρα του αλλα εχει φτιαξει και μια ωραια βιλιτσα μεσα σε αυτη
Ο ψυχαναλυτης πηγαινει και εισπρατει το ενοικιο για τη βιλιτσα

[MATH]

Παιδιά,

 θέλω να  προσθέσω  και τούτο:
 Ποτέ μου δεν κατάφερα να βρω μια μέθοδο που να ταιριάζει σε όλα τα τμήματα , σε όλες τις τάξεις και σε όλες τις χρονιές ! Σχεδόν κάθε μέρα , μπαίνοντας στην τάξη  και ρίχνοντας μια ματιά , έπρεπε να βρω αστραπιαία κάτι για να ξεκινήσω. Σύνήθως τα παιδιά πάντα έχουν κάτι για να πιαστείς .Είτε από ένα λυπημένο πρόσωπο , είτε από ένα χαρωπό , είτε από ένα ανήσυχο , είτε από την αναστατωμένη τάξη , είτε από ... από χίλια πράγματα , μπορείς να πάρεις αφορμή και να ξεκινήσεις το μάθημα. Ύπό αυτή την  έννοια δεν αντιμετώπισα ποτέ σχεδόν πρόβλημα στην τάξη. Φυσικά υπάρχουν και φορές που τιμωρώ , αλλά ύστερα από παρατήρηση.
 Για τους μαθητές πρέπει να είμαστε απρόβλεπτοι ! Εκεί που νομίζουν ότι ,να , εσύ θα εξαγριωθείς και θα πατάξεις πέντε μαθητές έξω , εσυ τους χαμογελάς , τους λες '' βάλτε τα βιβλία μέσα '' και τους λες πχ μια ιστορία για τον Νεύτωνα και πώς έδειρε μια φορά έναν συμμαθητή του που του κολλούσε στα διαλείμματα.Έχω καταλάβει ότι οι μαθητές δεν αντέχουν 7 ώρες συνεχή βομβαρδισμό με νέα πράγματα. Και μια σοβαρή κουβεντούλα είναι μέρος της διδασκαλίας και ας διδάσκεις μαθηματικά.Διότι , αν το τμήμα δεν είναι σε κατάσταση μάθησης , είναι ανώφελο να παιδεύεσαι να παραδίδεις μάθημα.
 
  Ο λαός μας έχει ανάγκη από αγωγή και όχι από γνώσεις !

 Στο σχολείο πρέπει να σκεφτούμε πώς θα το πετύχουμε αυτό. Πολλά πράγματα είναι απαρχαιωμένα. Καθημερινά σπάω το κεφάλι μου με κάτι συναδέλφους να βρούμε νέους τρόπους να δείχνουμε στα παιδιά κάτι καινούργιο.Κυρίως πώς να σέβονται τους συμμαθητές τους , να στηρίζουν τους αδύνατους συμμαθητές τους κλπ και να ακολουθούν τις βασικές προτεραιότηες του σχολείου.
...............................................................................
 Με άλλα λόγια , όσο είμααστε στο σχολείο και μπαίνουμε σε τάξη , πρέπει διαρκώς να σκεφτόμαστε !
 Εδώ ταιριάζουν τα λόγια του ποιητή : Η ψυχή μου και η θάλασσα ποτέ δε γαληνεύουν !
 Προσωπικά , όσα χρόνια διδάσκω , ένα έχω καταλάβει : ότι κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα , ότι κάθε μέρα ακυρώνω πολλά από αυτά που νόμιζα ότι ανακάλυψα την προηγούμενη , ότι συνέχεια πρέπει να επινοώ νέα πράγματα.
  Όμως , για να απαντήσω και στο βασικό ερώτημα που μπήκε στον τίτλο , η αγωνία μου ( όχι άγχος) είναι μία και μόνο :

  Πώς θα μπορέσει ο δάσκαλος ,και κυρίως ο νέος συνάδελφος, με την οικονομική υποβάθμιση που έχει περιέλθει να αντάξει στις μεγάλες απαιτήσεις που έχει το σχολείο και η κοινωνία ;

Διότι με φτωχό δάσκαλο δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να γίνει καλή εκπαίδευση. Να διδάσκεις ανθρώπους είναι η δυσκολότερη δουλειά!
 Αν λοιπον θέλουμε να φτιάξουμε πατρίδα που οι πολίτες να ζουν καλά , έχουμε χρέος να φροντίσουμε (και οικονομικά) τους εκπαιδευτικούς και να ζουν και αυτοί καλά.Προσθέτω μάλιστα και αυτό : πρώτα θα ζουν καλά οι δάσκαλοι και μετά όλοι οι άλλοι.
 Όσοι νομίζουν ότι πρέπει και στους δασκάλους να δώσουν κάτι , αρκεί να πάρουν πρώτα οι άλλοι , θα παραμείνουν αιώνια φτωχοί, .. ''τω τε πνεύματι ''!
 Μπάμπης

[PDE ads]

[tsilib]

Αν και ενδεχομένως να ειμαι εκτος κλιματος, μιας και απο οτι καταλαβα, οι περισσοτεροι-για να μην πω ολοι-, ειστε της β΄βαθμιας, τα δικα μου αγχη, οντας νηπιαγωγός και δη νεοδιοριστη, ειναι: να μην υπαρξει κανενα σοβαρο ατυχημα(μιας και τα πιο light ειναι ρουτινα στο νηπιαγωγειο), να μπορεσω καποια στιγμη να επιβληθω στους 5χρονους μπομπιρες που σε πουλανε και σε αγοραζουν για την πλακα τους, να εχω μια στοιχειωδη καλη συνεργασια με τους γονεις και ΤΙΣ συναδελφους και τελος μην χασουν τα παιδια την παιδικοτητα τους σε μια τοσο τρυφερη ηλικια, μεσα απο το νεο συστημα σχολειοποιησης και εντατικοποιησης του νηπιαγωγειου. Αλήθεια το ξερετε, οτι κανουμε κι εμεις αξιολογηση στα...νηπια, ανα τριμηνο, μεσω ενος φακελλου καταγραφων, ο οποιος θα τα ακολουθησει και στο δημοτικο? Πραγματικα εχω ενα τεραστιο ηθικο προβλημα στο να "χαρακτηρισω" και να προδιαγραψω την πορεια ενος παιδιου, σε τοσο μικρη ηλικία.

[sophie]

Προσωπικά πιστεύω ότι το να έχεις άγχος στη δική μας τη δουλειά είναι και φυσιολογικό και καλό-δημιουργικό. Αν κάποιος είναι χ...αλαρός κι όσα πάνε κι όσα έρθουν, τότε κάτι δεν πάει καλά. Ή είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και τις επιδόσεις-ικανότητές του ή είναι αδιάφορος για τη δουλειά του (και τα δύο εξίσου επικίνδυνα!!! )
Αν μπορούσα πάντως να "ιεραρχήσω" τα άγχη μου, στην πρώτη θέση θα έβαζα κι εγώ το να μη μου χτυπήσει κανένα παιδί (ίσως γιατί, λόγω ειδικότητας, αυτό είναι και το πιο επίφοβο...). Μη βρεθώ ποτέ στη θέση να πω σε γονιό "έλα πάρε το παιδάκι σου γιατί χτύπησε", είτε λίγο είτε πολύ για μένα δεν έχει διαφορά...

[sophie]

Αν και ενδεχομένως να ειμαι εκτος κλιματος, μιας και απο οτι καταλαβα, οι περισσοτεροι-για να μην πω ολοι-, ειστε της β΄βαθμιας, τα δικα μου αγχη, οντας νηπιαγωγός και δη νεοδιοριστη, ειναι: να μην υπαρξει κανενα σοβαρο ατυχημα(μιας και τα πιο light ειναι ρουτινα στο νηπιαγωγειο), να μπορεσω καποια στιγμη να επιβληθω στους 5χρονους μπομπιρες που σε πουλανε και σε αγοραζουν για την πλακα τους, να εχω μια στοιχειωδη καλη συνεργασια με τους γονεις και ΤΙΣ συναδελφους και τελος μην χασουν τα παιδια την παιδικοτητα τους σε μια τοσο τρυφερη ηλικια, μεσα απο το νεο συστημα σχολειοποιησης και εντατικοποιησης του νηπιαγωγειου. Αλήθεια το ξερετε, οτι κανουμε κι εμεις αξιολογηση στα...νηπια, ανα τριμηνο, μεσω ενος φακελλου καταγραφων, ο οποιος θα τα ακολουθησει και στο δημοτικο? Πραγματικα εχω ενα τεραστιο ηθικο προβλημα στο να "χαρακτηρισω" και να προδιαγραψω την πορεια ενος παιδιου, σε τοσο μικρη ηλικία.

Τελικά, ολοι οι νηπιαγωγοί τα ίδια φοβόμαστε!!!

[kathyk]

σήμερα μετα από τόσες μέρες κλεισμένα στο σπίτι ήρθανε στο νηπιαγωγείο μεσα στη ζωντάνια! και άν υποθέσουμε ότι τώρα πραγματικά τα πραγματα είναι καλύτερα, πιο πειθαρχημένα, και μόνο το γεγονός ότι θέλουν να μιλάνε και να συζητάνε δυνατά σαν να είμαι χιλιομετρα μακριά τους...άστα να πάνε!

[chrisa.b]

Αν και ενδεχομένως να ειμαι εκτος κλιματος, μιας και απο οτι καταλαβα, οι περισσοτεροι-για να μην πω ολοι-, ειστε της β΄βαθμιας, τα δικα μου αγχη, οντας νηπιαγωγός και δη νεοδιοριστη, ειναι: να μην υπαρξει κανενα σοβαρο ατυχημα(μιας και τα πιο light ειναι ρουτινα στο νηπιαγωγειο), να μπορεσω καποια στιγμη να επιβληθω στους 5χρονους μπομπιρες που σε πουλανε και σε αγοραζουν για την πλακα τους, να εχω μια στοιχειωδη καλη συνεργασια με τους γονεις και ΤΙΣ συναδελφους και τελος μην χασουν τα παιδια την παιδικοτητα τους σε μια τοσο τρυφερη ηλικια, μεσα απο το νεο συστημα σχολειοποιησης και εντατικοποιησης του νηπιαγωγειου. Αλήθεια το ξερετε, οτι κανουμε κι εμεις αξιολογηση στα...νηπια, ανα τριμηνο, μεσω ενος φακελλου καταγραφων, ο οποιος θα τα ακολουθησει και στο δημοτικο? Πραγματικα εχω ενα τεραστιο ηθικο προβλημα στο να "χαρακτηρισω" και να προδιαγραψω την πορεια ενος παιδιου, σε τοσο μικρη ηλικία.

Συμφωνώ μαζί σου αλλά είναι και κάτι ακόμα:Όταν ήμουν φοιτήτρια έκανα πρακτική για ένα μήνα κ έπαθα σοκ από κάτι "γερασμένες" νηπιαγωγούς οι οποίες ήταν αδύνατον να μπορέσουν να επικοινωνήσουν με τα παιδιά. Φοβάμαι μήπως κάποια μέρα ρουτινιάσω κ δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τα μώρα.

[MATH]

Επειδή θέλω να αφήσω το πεδίο ελεύθερο για να εκφραστείτε όπως θέλετε  , χωρίς να σας διακόπτω , θέλω απλά να επισημάνω ότι :
  α) Γνωρίζω μόνο το Λύκειο , λιγότερο το Γυμνάσιο και καθόλου το Δημοτικό !
   β) Όσα έγραψα αφορούν κυρίως δασκάλους στο Λύκειο.
   γ) Κάθε βαθμίδα έχει τα δικά της στοιχεία και τις ιδιομορφίες της.Κατανοώ τις συναδέλφους που ως κυρίαρχο μέλημα έχουν και τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών , κάτι που προσδίδει  σίγουρα αυξημένο φόβο στη δουλειά. Εμείς στο Λύκειο δεν έχουμε το ίδιο πρόβλημα , αν και το απίθανο μπορεί να συμβεί κάθε στιγμή και να βρεθείς μπλεγμένος στο λεπτό ! Στα θέματα αυτά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί , όσο γίνεται. Είναι βάβαια και το  '' να μη σου τύχει !''
  δ) Πάντα πίστευα ότι τα παιδιά των μικρών ηλικιών χρειάζονται τους πιο καλούς δασκάλους ! Εκεί το  έργο του δασκάλου παίζει καταλυτικό ρόλο. Στις μεγάλες βαθμίδες  οι μαθητές έχουν ήδη διαμορφώσει χαρακτήρα. Η επίκληση στη λογική δεν φέρνει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στο Λύκειο οι στόχοι είναι διαφορετικοί και το υλικό τόσο διαφορετικό , που σχεδόν πέρα από ορισμένες γενικές αρχές , οι δάσκαλοι των δύο βαθμίδων δεν έχουν τίποτα άλλο κοινό !
 Ωστόσο , η καλή εκπαίδευση είναι η σύνθεση και η σύνδεση όλων των σταδίων , στοιχειώδους και μέσης.
  Α! Για να μη βγάλετε  λάθος συμπέρασμα , να διευκρινήσω ότι κάθε μέρα και κάθε ώρα , για το δάσκαλο είναι μια κουραστική μέρα . Και σε μας που είμαστε στο Λύκειο το ίδιο συμβάνει. Το ότι η διδασκαλία είναι χαρά και δημιουργία , δε σημαίνει ότι σου εξασφαλίζει κάποιος ότι σε δέκα χρόνια δε θα έχεις φαρυγγίτιδα ή ότι δε θα βρεθείς σε κανα κελί από κάποια βλακεία μαθητή  ! Να τα λέμε και αυτά, διότι αν διαβάσει καποιος εκτός χώρου τα μηνύματα ,μπορεί να θεωρήσει ότι δεν κάνουμε και τίποτα, άρα πολλά παίρνουμε κλπ. Ότι αφού κάνουμε το κέφι μας και περνάμε δημιουργικά το χρόνο μας , πρέπει κανονικά να πληρώνουμε και από πάνω ! Σε αυτή τη χώρα όλα να τα περιμένεις!
 
  Καλή συνέχεια λοιπόν και καλή εκδρομική εαρινή περίοδο(αρχίζουν και οι τετραήμερες !) .

 Η ευχή μου είναι να μην τύχει σε καμιά σας και σε κανένα σας  τίποτα από αυτά που φοβάστε !
 Και η  καθημερινή επιστροφή στο σπίτι σας να είναι γεμάτη χαρά , όση κούραση και αν νοιώθετε ! Η πορεία του δασκάλου είναι έτσι και αλλιώς πορεία μοναχική κι ας είναι μέσα σε τόσο κόσμο. Αλλά λίγοι πάντα θα σας καταλαβαίνουν ! Και το ''ευχαριστώ'' θα το ακούσετε από λίγους και κυρίως από αυτούς που δε θα το περιμένετε, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι το έχετε ανάγκη !
 Σας χαιρετώ -

Μπάμπης

[matahari]

Μπάμπη, σ΄ευχαριστώ που καταθέτεις την πολύτιμη πείρα σου.

[enastron]

Το μεγαλύτερο άγχος μου και αυτό που με κουράζει αφάνταστα είναι η φασαρία στην τάξη.Είναι ένα θέμα στο οποίο εμπλέκονται πολλοί παράγοντες και γι αυτό με απασχολεί.Στο προηγούμενο σχολείο  μου όταν πρωτοπήγα είχα ιδιαίτερα ανήσυχα παιδιά που όμως πολύ σύντομα καταφέραμε να ανεβάσουμε το επίπεδο της τάξης και στο τέλος μάλωναν μεταξύ τους για το ποιος θα πει  πρώτος μάθημα.Τα έβλεπα και τα καμάρωνα.Στο σχολείο που βρίσκομαι τώρα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.Χρειάζεται πολύς κόπος και κούραση καθημερινά μέχρι να συμμαζευτούν και να καταλάβουν ότι βρίσκονται στην τάξη κι όχι στην αυλή.Διαπιστώνω ότι οι διαφορετικές τακτικές επιβολής πειθαρχίας από μέρους μας μπερδεύουν και δεν βοηθούν τους μαθητές.Ο ένας φωνάζει,ο άλλος τιμωρεί,ο άλλος κατεβάζει βαθμούς,ο άλλος αδιαφορεί και κάποιοι  παλεύουμε με έναν πιο ήπιο τρόπο να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι  είμαστε στην τάξη για να πούμε πέντε πράγματα εντός ή εκτός ύλης που θα τα πάνε λίγο πιο μπροστά.Στο τέλος η συντριπτική πλειοψηφία καταλαβαίνει κι αρχίζει να δουλεύει και να συμμετέχει.Καταλαβαίνουν ότι νοιάζεσαι κι ότι τα αγαπάς.Δεν ξέρω, το βλέπω σαν καθημερινό στοίχημα,να πετύχω την ουσιαστική πειθαρχία που δεν επιβάλλεται αλλά προκύπτει...

[marillu]

Ο δικός μου εφιάλτης διστυχώς τώρα πια είναι πραγματικότητα! Οι μαθητές μου ξέρουν πως ότι κι αν μου κάνουν δεν πρόκειται να τους τιμωρήσω, να τους στείλω στο διευθυντή ή ακόμα χειρότερα  να τηλεφωνήσω στους γονείς τους. Γνωρίζουν πως το χειρότερο που μπορώ να κάνω είναι να τους βάλω τις φωνές και να μείνουν στο διάλειμμα μαζί μου μέσα στην τάξη για να λύσουν ασκήσεις. Αυτό που κάνω και που απ' ότι βλέπω δεν θα έπρεπε να το κάνω είναι να φαντάζομαι, πώς θα ένιωθα εγώ στη θέση τους αν η δασκάλα μου έπαιρνε τηλ τη μάνα μου  . Έτσι τους λυπάμαι και το αποτέλεσμα είναι ότι με έχουν "καβαλήσει"ι για τα καλά  . Να θυμάστε μην αφήσετε να καταλάβουν τις "αδυναμίες" σας.

[kathyk]

είναι σίγουρο ότι το να μιλάνε μεταξύ τους και να κάνουν φασαρία είναι ένας εφιάλτης όταν εμείς προσπαθούμε να μας ακούσουν! βέβαια, όσο καλό και ενδιαφέρον μαθημα να κάνει κανείς, είναι δυνατόν τα παιδιά να μην κάνουν κάποια στιγμή φασαρία; άν το πέτυχε κανείς.. ας μου πεί τον τρόπο!