Λογοτεχνία!

[alice cooper]

Καλημέρα sirina και συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σου, να ξεφύγουμε και λίγο από τα ΑΣΕΠικα. Εγώ έχω τελειώσει το Ιστορικό-Αρχαιολογικό της Αθήνας (κι έχω κάνει μεταπτυχιακά στο Cardiff University)κι εχω μεγάλη τρέλλα με τη λογοτεχνία. Μάλιστα, επί ένα χρόνο που διάβαζα για το διαγωνισμό, κόντεψα να πάθω σύνδρομο στέρησης (ειλικρινά)! Λοιπόν, ο αγαπημενος μου συγγραφέας είναι ο Ζιλμπέρ Σινούε (εκδ Ψυχογιός) κι έχω διαβάσει τα εξής βιβλία του, τα οποία συστήνω ανεπιφύλακτα: Η πορφύρα και η ελιά, Η Αιγυπτία, Η Κόρη του Νείλου, Αβικένας ή ο δρόμος στο Ισπαχάν, Μέρες και νύχτες της ζωής μου, ΣΤαυρωμένη βασίλισσα.
Ιστορικά μυθιστορήματα που σε βάζουν στο κλίμα της εποχής που πραγματεύονται. Επίσης, μ' αρέσει και ο Νατζίπ Μαχφούζ, ο νομπελίστας από την Αίγυπτο (τα βιβλία του επίσης κυκλοφορούν από τον Ψυχογιό).
Πέρα από ξένη λογοτεχνία, διαβάζω κι αρκετούς σύγχρονους Έλληνες πεζογράφους. Κάποιοι απ αυτούς είναι "εμπορικοί" (Δημουλίδου, Μαντά, Τραυλού, ΠΟλυράκης...κτλ) δεν στερούνται όμως ποιότητας.
Καλά να περνάς.

[PDE ads]

[sirina]

Τα 100 χρονια μοναξιας και τον Ερωτα στα χρονια της χολερας, το χει διαβασει κανεις? Τα βλεπω συνεχεια στο βιβλιοπωλειο και σκεφτομαι να τα αγορασω λιαν συντομως..

[SUNBIRD]

Τα "100 χρόνια μοναξιάς " το είχα διαβάσει πολύ παλιά και μου φάνηκε πολύ "μπερδεμένο".Θα πρότεινα "Το Μυστικό"που το πήρα πρόσφατα και μου φαίνεται ότι "απελευθερώνει εσωτερικές Δυνάμεις"

[Nina P]

Τον έρωτα στα χρόνια της χολέρας διαβασέ το. προτείνεται. το 100 χρόνια μοναξιάς και εμένα μου φάνηκε μπερδεμένο (βέβαια ήμουν 17 χρονών και δεν το ξαναεπιχείρησα να το ανοίξω.
Επίσεις να θες να περάσεις ωραία την ώρα σου χωρίς προβληματισμούς και να χαμογελάσει το χειλάκη σου σου προτείνο και το "ο κύριος Διάβολος πάει ταξίδι" του Καμπουράκη (δεν περίμενα ο Καμπουράκης να έχει τόσο χιούμορ!)

[PDE ads]

[marion]

Καλημέρα.

Προσφάτως διάβασα το μυθιστόρημα του Μάνου Ελευθερίου "Ο καιρός των χρυσανθέμων"¨από τις εκδόσεις μεταίχμιο και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

[mim]

γειά σε όλους !λοιπόν παιδιά!κι εγώ θα πρότεινα έναν δικό μας ,έλληνα συγγραφέα που πιστεύω είναι πολύ αξιόλογος!χωμενίδης,"υπερσυντέλικος"!ο λόγος του πολύ άμεσος και σύγχρονος!το θέμα -εμένα τουλάχιστον-με τράβηξε πολύ!μυστηριο,αγωνία για την τρόπη που θα πάρουν τα γεγόνοτα...το διάβασα σε χρόνο dt(και δεν φήμιζομαι για τη γρηγοράδα μου στην αναγνωση βίβλιων .τώρα έχω ξεκινήσει το καινούργιο του "το σπιτι και το κελί"...για να δουμε..ελπίζω να είναι το ίδιο καλό!καλες αναγνώσεις σε όλουσ

[Nina P]

Ο Χωμενίδης δεν έχει γράψει και "Το Σοφό παιδί" ή κάνω λάθος; Πάντως ήταν ωραίο βιβλίο. Για την τρέλα ορισμένων μανάδων να είναι τα παιδιά τους υπέρ ευφυΐες.

[andrian]

Ο Χωμενίδης έγραψε το "Σοφό παιδί" το οποίο θεωρώ και το καλύτερό του. Τα επόμενα δε με ενθουσίασαν.
Αγαπημένος μου ο Καραγάτσης!
Δυο βιβλία που δεν έχω καταφέρει να διαβάσω είναι το "Εκκρεμές του Φουκό" (νομίζω του Έκο) και "ο Οδυσσέας" του Τζόυς. Κάθε φορά που τα ξεκινώ τα αφήνω μετά από λίγες σελίδες. Τα έχει διαβάσει κανείς?

[MARKOS]

Επίσης το βιβλιο του Στ.Χονδρογιάννη (σκηνοθέτης ) "ο ήλιος το χειμώνα εκδίδεται"
προκειται για αληθεινες ιστοριες. προσοχη ομως μη σοκαριστείται απο τη..."χυδαια" γλώσσα του.(αν και δεν υπαρχουν χυδαίες γλωσσες αλλα ανθρωποι χυδαιοι).
διαβαζεται παρα πολυ ανετα,δεν κανει μεγαλες περιγραφες και εχει γρηγορη δραση (χρησιμοποιεί παρα πολυ το διαλογο)

[marion]

Ο Χωμενίδης έγραψε το "Σοφό παιδί" το οποίο θεωρώ και το καλύτερό του. Τα επόμενα δε με ενθουσίασαν.
Αγαπημένος μου ο Καραγάτσης!
Δυο βιβλία που δεν έχω καταφέρει να διαβάσω είναι το "Εκκρεμές του Φουκό" (νομίζω του Έκο) και "ο Οδυσσέας" του Τζόυς. Κάθε φορά που τα ξεκινώ τα αφήνω μετά από λίγες σελίδες. Τα έχει διαβάσει κανείς?

Έχω διαβάσει πριν λίγους μήνες το Εκκρεμές του Φουκώ - είναι όντως του Ουμπέρτο Έκο. Δυσνόητο, πρέπει να είσαι απόλυτα προσηλωμένος όταν το διαβάζεις. Συναντά κανείς Τεχνικούς όρους, οι οποίοι είναι πιο κοντά στις γνώσεις και στο υπόβαθρο των αποφοίτων των θετικών επιστημών. Εξαιρετικά ωστόσο ενδιαφέρον, σου κεντρίζει την προσοχή μέχρι τέλους. Ωστόσο θεωρώ ότι είναι από τα βιβλία που η μία φορά για να το διαβάσει κανείς δεν μπορεί να είναι αρκετή!

[Nina P]

Το έχει η αδερφή μου όταν ανέβω Θεσσαλονίκη θα το δανειστώ και όταν το διαβάσω θα μπορώ να πω τι γνώμη μου. Νομίζω δε ότι όλα τα βιβλία πρέπει να τα διαβάζουμε πάνω από μία φορές.( Ακόμα και τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών) Πάντα ανακαλύπτω πράγματα που δεν τα είχα παρατηρήσει την πρώτη φορά, την τρίτη πράγματα που μπορεί να μου διέφυγαν τις δύο προηγούμενες.
Έχει διαβάσει κανείς Πέρτσφιλντ; (Οι πύλες της φωτιάς)

Πολύ ωραίο είναι επίσης (για όποιον διαβάζει και λίγο φαντασίας) «Ο Κλεπτομνήμων» του Νίκου Παπανδρέου. Γενικά με αρέσει να διαβάζω βιβλία που θα με κάνουν να περάσω ωραία έστω και συγκινητικά όπως το βιβλίο της Θέα Χάλο «Ούτε το όνομά μου» (ειδικά όσοι έχουν καταγωγή από Πόντο όπως εγώ θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ καταλαβαίνοντας τι πέρασαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες τους και οι υπόλοιποι θα μάθουν και ίσως καταλάβουν καλύτερα κάποια πράγματα)

[pariel]

Ο Χωμενίδης έγραψε το "Σοφό παιδί" το οποίο θεωρώ και το καλύτερό του. Τα επόμενα δε με ενθουσίασαν.
Αγαπημένος μου ο Καραγάτσης!
Δυο βιβλία που δεν έχω καταφέρει να διαβάσω είναι το "Εκκρεμές του Φουκό" (νομίζω του Έκο) και "ο Οδυσσέας" του Τζόυς. Κάθε φορά που τα ξεκινώ τα αφήνω μετά από λίγες σελίδες. Τα έχει διαβάσει κανείς?

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο βιβλίο στη λογοτεχνία όπως το "Σοφό Παιδί" του Χ.Χωμενίδη, ούτε για τον ίδιο ούτε για κανέναν άλλο. Δυστυχώς με το πρώτο του αυτό βιβλιο έβαλε τον πήχη στα ύψη και είναι εξαιρετικά δύσκολο και για τον ίδιο να τον υπερπηδήσει. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το βιβλίο η κριτική είχε γράψει: "τα πράγματα θα είναι τώρα πολύδύσκολα γιατον Χωμενίδη: να αποδείξει ότι είναι ένας νέος Καραγάτσης:.Πάντως πολύ ωραίο ήταν και το "σπίτι και το κελί"  του ίδιου.

[sirina]

Τις Πυλες της φωτις τις εχω διαβασει. Ειναι πολυ καλο βιβλιο, καλογραμμενο, με ρυθμο, ομορφους χαρακτηρες. Σε μεταφερει ακριβως στην εποχη, μαθαινεις και διαφορα πραγματα για τις συνηθειες. Μου αρεσαν οι αναπαραστασεις των μαχων, μου αρεσαν ι ιστοριες, γενικα ενα βιβλιο που προτεινω πολυ ανετα.

Το ουτε το ονομα μου, επισης ειναι υπεροχο. Θυμαμαι οτι σε σημεια δεν μπορουσα να διαβασω απο τα δακρυα. Και δεν ειμαι καν Ποντια.

Ωραιοτατο επισης αν και ψυχοπλακωτικο ειναι τα σταφυλια της οργης.

[eli eli]

Ενημερωση για τους φαν του Χαρι Ποτερ.
Ψιλομαπα το εβδομο και τελευταιο της σειρας.Σε κραταει μεχρι λιγο πριν το τελος αλλα κλεινει βεβιασμενα.Μαλλον φοβηθηκε μην την αναγκασουν να γραψει και ογδοο.