0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Πάντως δεν μας λες αν η υποψία είναι ότι τα πήραν οι δάσκαλοι ή το κουτί βρέθηκε αφύλακτο και το παραβίασαν παιδιά.
Μάλλον δεν έγινε κατανοητό, από τη διατύπωση του case study, ότι ομολογημένα παραβιάστηκε το κουτί από τον/την εκπαιδευτικό, επειδή "το κλειδί ήταν μικρό και χάθηκε"...
Αν έγινε τέτοιο πράγμα που αναφέρεις σε προσωπικό αντικείμενο που περιείχε χρήματα, είναι φθορά ξένης περιουσίας και υπεξαίρεση χρημάτων.
Ωραία, άρα δεν έγινε κρυφά. Άρα οι δάσκαλοι είχαν κάτι να πουν για το πού τα χρησιμοποίησαν;
"Συ είπας"...Όπως γράφεται και στο αρχικό μήνυμα, εγώ θα αποστώ οιουδήποτε χαρακτηρισμού και οιασδήποτε εικασίας ή αξιολογικής κρίσεως. Και αν διαβάσετε με προσοχή ιδιαίτερα τις δύο πρώτες παραγράφους θα βρείτε ανάμεσα στις γραμμές κάποια κρίσιμη λεπτομέρεια που ενδεχομένως να δίνει και απάντηση στην ερώτησή σας, αν θέλετε να την εκλάβετε ως τέτοια.
Το "μίζερο αναμνηστικό δώρο" εννοείς, ότι αγοράστηκε με αυτά τα χρήματα; Αυτό είναι η εξήγηση που δόθηκε ή είναι εικασία;
Σας είπα, και επανέλαβα, ότι θα απόσχω από κάθε εικασία. Κάντε μόνη σας τις συνάψεις. Μνεία πάντως, για την τύχη του περιεχομένου, επίσης γράφει το case study ότι δεν έγινε.
προφανώς περιμένεις απλα να σου πούμε ότι οι γονείς έπρεπε να τα κάνουν λαμπόγυαλο.
Πού ακριβώς βλέπετε το "προφανές" του παραπάνω συμπεράσματός σας; Ξαναδιαβάστε, παρακαλώ, το ακροτελεύτιο ερώτημα στο case study. Το οποίο προφανώς αναζητεί συστάσεις για νόμιμες ενέργειες και όχι για τραμπουκισμούς, όπως εσφαλμένα αντιληφθήκατε.
Γιατί λοιπόν αυτοί οι γονείς δεν ρώτησαν;
Εν προκειμενω λοιπόν δεν είναι το θέμα της υπόληψης του ταμία
(και δεν συζητώ καν το χαρτζιλίκι σε παιδί δημοτικού που αποφασίζει και αγοράζει πράγματα μόνο του).
Μήπως γιατί μπορεί να κατελήφθησαν εξαπίνης; Ή να μην ήθελαν να χαλάσουν τη στιγμή της επίδοσης του πρώτου απολυτηρίου στο παιδί τους; Ή να προτιμούσαν να ρωτήσουν πρώτα άλλους γονείς, ακριβώς για να μάθουν αν είχε συμφωνηθεί κάτι ή όχι, πριν προβούν σε αυθαίρετα συμπεράσματα; Λέω, μήπως... Θα λέγατε τα ίδια αν ήταν το δικό σας παιδί, και σκεφτόσασταν ότι πάντα θα μπορούσε να βρεθεί κάποιος κακόβουλος συμμαθητής και να του πει ότι δεν τίμησε το ρόλο για τον οποίο ψηφίστηκε;Το δικό σας παιδί δεν παίρνει π.χ. χρηματικά δώρα από παππούδες, γιαγιάδες και λοιπούς συγγενείς; Δεν λέει τα κάλαντα; Και, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, δεν έμαθε ότι, αν επιθυμεί, μπορεί και να αποταμιεύει για να πάρει κάτι στο μέλλον αντί να τα ξοδεύει αμέσως; Εν τη ευρεία εννοία λοιπόν, και αυτού του είδους οι αποταμιεύσεις εμπίπτουν στο "χαρτζιλίκι".
Εγώ λοιπόνδεν θα επέτρεπε στο παιδί μπυ να πάει στο σχολείο προσωπικό αντικείμενο και αν επεμενε, θα έλεγα ότι είναι δικό του πρόβλημα η τύχη του, διότι οι εκπαιδευτικοί έχουν χίλια μυρια στο κεφάλι τους και όχι τα καπρίτσια του καθενός. Και θα του είχα μάθει πώς λειτουργεί ένας ταμίας ή πρόεδρος ή οτιδήποτε. Στο δικό μου παιδί είναι μικρό οπότε δεν διαχειρίζεται χρηματα. Ένα παιδί της έκτης λογικό είναι να αποταμιεύει από δωρα, κάλαντα (χμ…) κλπ αλλά δρν θεωρώ λογικό να κάνει μόνο του αγορές χωρίς έγκριση από γονείς. Σ αυτήν την ηλικία ελεύθερη διαχείριση χρημάτων θεωρώ να δίνεις ένα στρογγυλό ποσο υπολογίζοντας ρέστα 2-3 ευρώ να τα πάρει ένα κέρασμα ή μια βλακειουλα που θέλει, τίποτα παραπάνω. Έχουμε ξεφύγει λίγο στο το θεωρούμε φυσιολογικό να κάνουν παιδιά κάτω των 12 ετών, να τα προσέξουμε αυτά.
Μπορεί να ήθελαν να τα μοιράσουν στα ταμεία των τμημάτων τους στο γυμνάσιο στο οποίο θα εγγράφονταν (ομαδόν, με αυτεπάγγελτες ενέργειες του δημοτικού). Θα έπρεπε πάντως να είχαν ερωτηθεί και να είχαν την αποκλειστική απόφαση και επιλογή.