0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Έχω γνωρίσει πολλούς νέους συναδέλφους τα τελευταία χρόνια που εγκαταλείπουν την καριέρα του εκπαιδευτικού. Αγαπάμε τη δουλειά μας και δίνουμε τη ζωή μας, ωστόσο οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές..Κάθε άλλο θα έλεγα!Όλοι γνωρίζουμε τις παθογένειες που υπάρχουν, δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε αυτές.Όποιος έχει αποφασίσει ότι αυτό θέλει να κάνει, φυσικά θα επισπεύσει τον διορισμό του. Όμως πολλοί βάζουν σε δεύτερη μοίρα την καριέρα του εκπαιδευτικού, γι αυτό και οι τόσες προσπεράσεις. Μη σας κάνει εντύπωση λοιπόν που πολλοί δεν αποδέχονται έναν διορισμό. Αλλιώς ονειρεύτηκαν την εκπαίδευση και το επάγγελμα του εκπαιδευτικού και άλλα εν τέλει έχουν κληθεί να φέρουν εις πέρας.Οπότε λοιπόν, όχι, δεν είναι όνειρο πλέον ο διορισμός.
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει κάπως μπερδευτεί και όντως ο διορισμός δεν αποτελεί όνειρο πλέον. Παλιότερα οι αναπληρωτές δούλευαν στις εσχατιές. Δεν υπήρχε λειτουργικό κενό, ειδικά στη
Σωστά όλα αυτά που αναφέρετε, αλλά προσωπικά πιστεύω πως είναι σημεία των καιρών. Αν δεν υπήρχαν 50.000 αναπληρωτές, αν δεν υπήρχε ένα παχυλό ΕΣΠΑ, αν δεν υπήρχε τόσο μεγάλη ανάγκη για αναπληρωτές παράλληλης στήριξης με τη μορφή που έχει σήμερα ο θεσμός και αν δεν υπήρχε αναντιστοιχία στους μισθούς δημοσίου και ιδιωτικού τομέα νομίζω πως τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Όλα αυτά δημιουργούν έναν αναπληρωτή ο οποίος άπαξ και προσληφθεί μία φορά επαναπαύεται και απλά κοιτάζει πως θα απορροφηθεί ξανά στην α' ή την β' φάση και όλη η διαδικασία μέχρι το επόμενο καλοκαίρι μπαίνει στον αυτόματο. Αν το υπουργείο αποφασίσει να τον διορίσει (ή να του ιδρύσει τις οργανικές που του υποσχέθηκε) έχει καλώς, αλλιώς τον Σεπτέμβρη το πολύ πολύ να είναι και πάλι δίπλα στο σπιτάκι του. Τίποτα δεν εξαρτάται από τον ίδιο, απλά είναι έρμαιο των διαθέσεων ενός υπουργού παιδείας και τα έχει πλήρως εσωτερικεύσει όλα αυτά. Έλα όμως που κάποια στιγμή η (έτσι και αλλιώς) προσωρινή θεσούλα του θα πάψει να υπάρχει και εκεί θα πέσει από τα σύννεφα (μπορεί να είμαι νέος, αλλά ξέρω πολύ καλά πως ανατρέπονταν τα πράγματα από τη μια μέρα στην άλλη τα προηγούμενα χρόνια).Μην με παρεξηγήσετε, αλλά πραγματικά ώρες ώρες σκέφτομαι πως χρειάζεται ένα μεγάλο χαστούκι στον κλάδο μας για να ξυπνήσει και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Δεν μπορεί να έχουμε φτάσει στον Μάρτιο και να συζητάμε για τους διορισμούς και τις συνταξιοδοτήσεις εδώ μέσα 10 άτομα σε σύνολο 50.000 εν ενεργεία αναπληρωτών (δείτε τις συζητήσεις που γίνονταν εδώ μέσα τα προηγούμενα χρόνια και θα εκπλαγείτε). Νομίζετε ότι αν δεν δοθούν καθόλου νέες οργανικές ή ακόμα και αν δεν γίνουν καθόλου διορισμοί φέτος θα ανοίξει κανένα ρουθούνι; Αρκεί να μπαίνει το χιλιάρικο και τέλος. Και άντε να υπάρχει λίγο άγχος το καλοκαίρι μέχρι να έρθει η επαναπρόσληψη. Από τη στιγμή που θα έρθει το sms μέχρι την απόλυση όλα μάλλον βαίνουν καλώς για τον μέσο σημερινό αναπληρωτή...
Το θέμα όμως είναι ότι η υπογεννητικότητα εισέρχεται σιγά σιγά και στη δευτεροβάθμια και αργά ή γρήγορα τα αποτελέσματά της θα γίνουν κάτι παραπάνω από εμφανή.