0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Μενέλαος, επειδή η δική μου εμπειρία δείχνει διαφορετικά συμπεράσματα, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω.Κι ένα γενικό σχόλιο κ σε καμία περίπτωση επι προσωπικού: έχω παρατηρήσει πως κάθε φορά που τίθεται το ζήτημα επαναφορας του γραπτού διαγωνισμού, πάντα υπάρχουν εκείνοι που σπεύδουν να πείσουν ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα κ ότι οι νεότερης ηλικίας, πάλι θα μείνουν απ' έξω. Εάν ισχύει κάτι τέτοιο, κ οι μεγαλύτερης ηλικίας θεωρούν ότι πάντα θα βρισκονται σε πλεονεκτική θέση, δεν έχουν να φοβούνται τίποτα, πόσο μάλλον έναν γραπτό διαγωνισμό.Πάντως, όταν είχα δοκιμαστεί στον τελευταίο γραπτό διαγωνισμό που εγινε - κ με τον οποίο κ διοριστηκα- θυμάμαι χαρακτηριστικά να βγαίνουν συνάδελφοι 40+ απογοητευμένοι κ απορημένοι: παρά την όποια εμπειρία κ τα πλεονεκτήματα της ηλικίας, δεν είχαν καταφέρει να γράψουν καλά.Just saying..., 😉
Σχετικό και αυτό που παραθέτετε.οι συνάδελφοι που είναι χρόνια αναπληρωτές και δεν έχουν διοριστεί ,εν συνέχεια προχώρησαν σε προσοντολογιο( που όπως λέτε και εσείς αγοράσαν μεταπτυχιακά - είμαι ένας από αυτούς που κοπίασε ) και τώρα θα μπουν σε τριπάκι να διαβάσουν για γραπτό ΑΣΕΠ …δεν είναι λίγο άδικο;;;
Όσοι, νέοι κυρίως πτυχιούχοι, είναι υπέρ του γραπτού δεν πρέπει να παραβλέψουν τα εξής: συμμετοχή σε ένα γραπτό διαγωνισμό δεν θα έχει μόνο ο 25άρης που μόλις τέλειωσε, πιστεύει στις δυνάμεις του (και καλώς κάνει), αλλά και ο 40άρης με προϋπηρεσία και ίσως διδακτορικό. Και σίγουρα και σε έναν γραπτό θα πριμοδοτούνται (έστω και στοιχειωδώς) και τα όποια επιπλέον προσόντα, πράγμα καθόλα δίκαιο, που παναπεί ότι πάλι ο έχων μόνο το πτυχίο του θα βρἰσκεται σε μειονεκτική θέση. Το αν ἐνα ποσοστό 5 τοις εκατό νέων πτυχιούχων καταφέρουν και διοριστούν, δεν λύνει το πρόβλημα, αν και δημιουργεί κάποια ελπίδα που ο νέος εξάπαντος χρειάζεται, πράγμα καθόλα κατανοητό.Και για να επαυξήσω τη σωστἠ λογική του viktor123, ας πούμε ότι πρόκειται να διοριστούν 10 άτομα και κάποιος έρχεται 11ος στη βαθμολογία και δεν διορίζεται, και παρά το γεγονός ότι έχει λιώσει στο διάβασμα, τι θα του πούμε; Ότι δεν αξίζει; Στις πνευματικές άλλωστε επιστήμες ή ειδικότητες και στις ανοιχτού τύπου ερωτήσεις ενός πιθανού γραπτού διαγωνισμού η καλή ή όχι βαθμολογία έγκειται και σε ποιον βαθμολογητή θα πέσεις. Εδώ και μία λιγότερο ή περισσότερο μονάδα κάνει όντως τη διαφορά... επομένως να περί απολύτου αντικειμενικότητας και αξιοκρατίας του γραπτού πρέπει να αναθεωρηθούν.Πολλοί από εμάς ήμασταν κάποτε σαν εκείνους τους τωρινούς 25άρηδες που βλέπαμε τον γραπτό ΑΣΕΠ θετικά. Στρωθήκαμε και διαβάσαμε, περάσαμε και μάλιστα με υψηλή βαθμολογία, αλλά επειδή οι διορισμοί ήταν μετρημένα κουκιά, δεν διοριστήκαμε (και μάλιστα για λίγες θέσεις και παρἀ την υψηλή μας γραπτή βαθμολογία).Αποφασίσαμε λοιπόν να αποκτήσουμε επιπλέον προσόντα, πρωτίστως λόγω της αγάπης για την επιστήμη μας αλλά και του όποιου οφέλους θα μας απέφεραν συν τω χρόνω. Και με τον νόμο Γαβρόγλου, εμείς οι παλαιοί επιτυχόντες και αδιόριστοι του ΑΣΕΠ βρεθήκαμε πάλι ψηλά στον πίνακα, γιατί δεν επαναπαυθήκαμε στο πτυχίο μας (όσοι συμφοιτητές μας το έκαναν είναι δυστυχώς ανύπαρκτοι), αλλά εργαστήκαμε και αποκτήσαμε επιπλέον προσόντα με αίμα και πολλές στερήσεις. Δεν πρέπει λοιπόν να υποτιμάτε αυτούς που είναι ψηλά στον πίνακα του προσοντολογίου. Πίσω από κάθε προσόν κρύβεται αγώνας, διάβασμα, στερήσεις, ενίοτε και επιτυχία σε γραπτό διαγωνισμό, αλλά και χρόνος που δεν γυρνάει πίσω. Αλλά είναι και κάτι άλλο που συνειδητοποίησα προϊόντος του χρόνου: Ότι παρά την πλειάδα των νἐων 25άρηδων πτυχιούχων, υπάρχει μία μεγάλη μερίδα αδιόριστων εκπαιδευτικών που βρίσκεται ηλικιακά μεταξύ 40 και 60 χρονών και που πίσω από τον καθένα τους κρύβεται ένας προσωπικός γολγοθάς ετεροαπασχόλησης, αμείλικτων οικογενειακών υποχρεώσεων, αναπλήρωσης μακρυά από οικογένεια και παιδιά για χρόνια πολλά κλπ. κλπ. Άραγε, σκέφθηκα, ποιος δικαιούται από τη φύση ή τον Θεό, αν θέλετε, την αποκατάσταση; Σίγουρα αυτοί, απάντησα, γιατί θεώρησα ότι σε αυτούς το χρωστἀει πρωτίστως η κοσμική δικαιοσύνη. Αλλωστε ώριμο δεν σε κάνουν μόνο τα πτυχία, αλλά κυρίως η πείρα και οι δυσκολίες της ζωής. Και τα παιδιά που διδάσκουμε φαίνεται να χρειάζονται πιο πολύ την πείρα ζωής που έχουμε και λιγότερο την καλή γνώση του αντικειμένου διδασκαλίας. Το τελευταίο εξάλλου πιστοποιείται (θεωρητικά τουλάχιστον) μέσω του πτυχίου. Αναρωτήθηκε, τέλος, κανείς, γιατί έχουμε μεγάλους ηλικιακά εκπαιδευτικούς; Τυχαίο; Μήπως η κοσμική δικαιοσύνη θεωρεί αυτούς καταλληλότερους από τους 25άρηδες; Όσοι είστε πάνω από 40 ετών και έχετε περάσει αναγκαστικά τις ανάλογες δυσκολίες στη ζωή σίγουρα θα με καταλάβατε, οι μικρότεροι θα καταλάβετε συν τω χρόνω...Θέλω να πω κλεινοντας ότι και γραπτός να γίνει πάλι οι ίδιοι θα διορίζονται... αυτό επιβεβαιώνεται άλλωστε και με μία στατιστική έρευνα...
Το επιχείρημα "δίκαιο είναι ότι τον συμφέρει τον καθένα" είναι αφελές, ισοπεδωτικό, "ξεπλενιστικό", εφάμιλλο του "καταδικάζουμε τη βια απ' όπου κι αν προέρχεται" και δυστυχώς αναπαράγεται κατά κόρον στο φόρουμ. Για να πετύχει ένα "σύστημα διορισμών" πρέπει να είναι συμβιβαστικό, να προέρχεται από διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα, να προσπαθεί να γεφυρώσει διαφορές, μα πάνω από όλα να οδηγεί σε διορισμό κι όχι σε αιώνια αναπλήρωση. Αυτά τα στοιχεία τα έχει κατ΄εμέ το γαβρόγλειο σύστημα ("προσοντολόγιο") κι απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι ενώ διορίστηκαν χιλιάδες με αυτό, οι πολέμιοι ακούστηκαν πολύ περισσότερο. Προσέφυγαν εναντίον του οι πάντες (ασεπίτες, εκπαιδευτικοί με υψηλή προϋπηρεσία, πολύτεκνοι, τρίτεκνοι, ειδικών κατηγοριών, κ.ο.κ.) κι όμως άντεξε και συνεχίζει. Το να γίνει γραπτός, είτε μαλακός είτε σκληρός, για να πετύχει κάποιος και να καταλήξει να κάνει τουρνέ ως αναπληρωτής κάθε χρόνο σε Κυκλάδες ή Δωδεκάνησα, το 2024 όπου περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης θα είχες στη ζούγκλα με κανίβαλους, είναι για μένα ήττα της ανθρωπότητας και το γράφω με ειλικρίνια, χωρίς ίχνος ελιτισμού!Για αυτό οποιοδήποτε σύστημα υιοθετηθεί στο μέλλον, πρέπει να εξασφαλίζει στους επιτυχόντες του διορισμό!
Για αυτό, αν ανατρέξουμε στον πρώτο γραπτό, θα δούμε ότι, πράγματι, οι διορισθεντες ηταν πολλοί κ μάλιστα δόθηκε η ευκαιρία σε άτομα νεαρης ηλικίας να διοριστούν. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, θα έπρεπε να γυρίσουν όλη την Ελλάδα ξεκινώντας από ωριμισθιοι κ μετά ως αναπληρωτές για να καταλήξουν να διοριστούν στην καλύτερη, στην ηλικία των 40+.Στη συνέχεια, έγινε καταστρατήγηση του συστήματος αυτού.
Προσωπικά, θεωρώ ότι το σύστημα Διαμαντοπούλου (που δεν εφαρμόστηκε ποτέ λόγω των μνημονίων) ηταν το καλύτερο γιατί συνδυαζε την επιτυχία στον γραπτό κ προσμετρουσε, την προϋπηρεσία κ όλα τα προσόντα, νομίζω κ βαθμό πτυχιου. Ουσιαστικά ήταν μια καλύτερη εκδοχή του αμέσως προηγούμενου συστήματος όπου μετρούσε η επιτυχία στον γραπτο, ο βαθμός πτυχίου κ η προϋπηρεσία, ενώ στο σύστημα Διαμαντοπούλου προσμετρώνταν κ ξένες γλώσσες κ υπολογιστές κλπ. Έτσι, δινόταν ευκαιρία σε όλους, είτε είχαν μεταπτυχιακό, προϋπηρεσία κλπ ειτε όχι, να διοριστουν.
Πάντως, συνάδελφοι έτσι όπως έχει γίνει το σύστημα Γαβρογλου, νομίζω θα καταλήξει πάλι σε μια μορφή επετηρίδας, ελιτιστικης ωστόσο, καθώς πλέον η απόκτηση μεταπτυχιακού συνεπάγεται χρόνο κ χρήμα.
Όταν έγραψα δίκαιο είναι ότι τον συμφέρει τον καθένα το γράφω με σαρκασμό και ειρωνεία. Εννοώ ότι όταν ρωτήσεις αυτόν με διδακτορικό θα σου πει προσοντολόγιο, αν ρωτήσεις τον παλιό με προϋπηρεσία θα σου πει διορισμοί μόνο με προϋπηρεσία.
Δεν είναι απαραίτητο να απαντούν έτσι απλοϊκά και προτάσσοντας το συμφέρον τους όλοι. Μπορεί να γίνει γόνιμος διάλογος με στοιχεία και επιχειρήματα. Η λογική του "όλοι έχουν δίκιο" σε περιπτώσεις διαφωνίας μπορεί να εξισώνει "θύματα" και "θύτες" και να κανονικοποιεί παθογένειες.
Έσπερος.. για να καταλάβω το δικό σου μεταπτυχιακό που ήταν δωρεάν αφορούσε την προσωπική σου μορφωτική επένδυση, ενώ ένα μεταπτυχιακό που είναι με πληρωμή όχι. Θέλω να σε ενημερώσω ότι ήδη πάμε με πληρωμη για όλα τα μεταπτυχιακά δημοσίων πανεπιστημιων. Και επειδη μίλησες για πολύ διάβασμα από μεριά σου, δικός μου άνθρωπος πριν από λίγο καιρό τελείωσε το μεταπτυχιακό ειδική αγωγή από πανεπιστήμιο Κύπρου, από διάβασμα 5 ώρες την ημέρα.
Συνάδελφε καλά όλα αυτά αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή. Πάντα ο καθένας θα διαλεγει το συμφέρον του. Πάντα. Αν δώσεις την επιλογή σε οποιονδήποτε να διοριστεί αυτός και να αποκλειστούν 100 άλλοι, τον εαυτό του θα διαλέξει. Πάντα. Οτι και σύστημα να βρεθεί. μετά απο άπειρο διάλογο και και και....... στο τέλος πάλι κάποιος θα διαμαρτύρεται οτι αδικήθηκε. Θέλουμε δεν θέλουμε έτσι είναι η ανθρώπινη φύση.