0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Προφανώς και είναι πολύ σημαντικό να είμαστε στις θέσεις μας. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Κάποια από αυτά, φυσικά, άνετα μπορεί να γίνουν και με τηλεργασία, όπως αρκετές δουλειές σε δημόσιες υπηρεσίες. Άσε που έτσι γλιτώνεις και την ταλαιπωρία του πήγαινε έλα σε γραφεία, την αγένεια κλπ. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί να μην μπορώ να αποφασίσει η οικογένειά μου αν θα μείνει ο πατέρας ή η μητέρα δίπλα στο άρρωστο παιδί και θα το αποφασίσει η δουλειά μου. Και να υποστεί και μείωση μισθού ο ιδιωτικός υπάλληλος που θα λάβει υποχρεωτικά την άδεια.
Για τη μείωση μισθού συμφωνώ.Για το ότι οι οικογένειες επιλέγουν ποιος θα πάρει με κριτήριο το συμφέρον της οικογένειας, δεν νομίζω ότι ισχύει.
Για την έλλειψη προστασίας του εργαζόμενου γονέα γενικώς θα συμφωνήσω. Για το άλλο θέμα, το αν θα πάρει άδεια η μητέρα ή ο πατέρας για να μείνει με το παιδί, στη δική μας τουλάχιστον οικογένεια δεν ισχύει. Δε θεωρείται η φροντίδα του παιδιού υποχρέωση της γυναίκας μόνο. Σε περίπτωση ασθένειας τέκνου θεωρώ πως είναι πιο σημαντικό το παιδί μου από το αν θα πάρω άδεια και μείνω πίσω στην ύλη (πόσο πια πίσω να μείνω εκτός κι αν μιλάμε για μεγάλο διάστημα απουσίας). Επίσης γιατί να γκρινιάξουν οι γονείς; Αυτοί δεν παίρνουν άδεια; Και να γκρινιάζουν, νόμιμη άδεια είναι και με απώλειες οικονομικές σε κάποιες περιπτώσεις, δεν είναι η ζωή μας όλη το σχολείο. Όσο για τους κομπλεξικούς του συλλόγου, τη δουλειά τους κι εγώ τη δική μου.
ΕΓώ φέτος έχω φρικάρει. Πρώτη φορά σχολείο, μοιραστήκαμε κ τις άδειες με τον σύζυγο, κ μέχρι τις γιορτές έλλειψα περίπου 10 μέρες εγώ κ άλλες τόσες εκείνος. Κ έχω ακόμα δυο μήνες χειμώνα μπροστά.... Αν ο σύζυγος έκανε άλλη δουλειά, δεν υπήρχε περίπτωση να λείπω τόσο. Τώρα είτε ο ένας λείπει είτε ο άλλος, πρόβλημα δημιουργούμε γιατί είμαστε στο ίδιο σχολείο. Απλώς εκείνος δεν αγχώνεται το ίδιο για την ύλη. Δεν ίδια όμως η δική μας άδεια με των άλλων. Οι άλλοι αν λείψουν, τη δουλειά που έμεινε σε εκκρεμότητα θα την κάνουν. Εμάς οι ώρες θα χαθούν.
Ναι, καταλαβαίνω. Ωστόσο, δε γίνεται αλλιώς όταν έχεις μικρό παιδί και δεν υπάρχει άλλη λύση φύλαξης όταν αρρωσταίνει. Η διαφωνία μου είναι με το να εξαιρούνται οι εκπαιδευτικοί από την άδεια. Για μένα δεν παίζει ρόλο το φύλο του γονιού. Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν πολλοί άνδρες εκπαιδευτικοί με συζύγους ελεύθερους επαγγελματίες ή σε άλλη θέση στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Αλήθεια, τι να ισχύει αν ο σύζυγος είναι ελεύθερος επαγγελματίας; Ούτε τότε είναι εύκολο να αφήσει τη δουλειά του κάποιος σε πολλές περιπτώσεις.
Ναι στους ελεύθερους επαγγελματίες είναι δύσκολο. Αν πχ είναι έμπορος κάποιος, δεν κλείνει εύκολα το μαγαζί. Άλλο να κάνει κάτι με ελεύθερο ωράριο κ να δουλέψει από το σπίτι. όμως έτσι ο εκπαιδευτκός έρχεται σε αδιέξοδο, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα άμεσης αναπλήρωσής μας. Δεν είναι ότι θα έκανε το ίδιο μ άθημα απαραίτητα, αλλά οτυλάιχστο να συνεννοηθείς με κάπιον, να στείλεις κάποιες ασκήσεις να γίνουν στν τάξη ή να τους δείξει κάτι, να κερδίσεις λίγο χρόνο.
Τώρα με τόσους τριμηνίτες θα μπορούσε ίσως να γίνει κάτι τέτοιο μιας και αρκετοί, από ό,τι ακούω, δεν έχουν αντικείμενο εργασίας μιας και προσελήφθησαν χωρίς απαραίτητα να υπάρχουν κενά. Αυτό δεν το έχω καταλάβει. Αφού άδειες ευπαθών δεν υπάρχουν, πού θα πάνε; Θα μετακινούνται για να καλύπτουν τις πενθήμερες άντε δεκαήμερες καραντίνες;
Εχω την υποψία ότι προσλήφθηκαν για κανονικά κενά με κάποιο κονδύλι έκτακτο και θα ανανενώνονται μέχρι το τέλος...