Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Γ' Γυμνασίου

[Dwrina]

Η ερώτησή μου στην ουσία είναι τι ακριβώς σημαίνει η φράση Εἰ δέ τοι καὶ ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις ταῦτα ἐγίγνωσκον. Σε ποια άποψη των πρώτων χρόνων του πολέμου αναφέρεται το ταῦτα; Στην άποψη ότι α)  αξίζει να κινδυνεύουν,  για να ζει ο Πάρης με την Ελένη ή ότι β) δεν αξίζει;

Με αυτό  συνδέεται και η άλλη ερωτήσή μου, αν ο επιδοτικός καὶ μεταφράζεται "ακόμη" ή "έστω". Αν ισχύει το α, τότε θα μεταφράζεται "ακόμη", αν ισχύει το β, θα μεταφράζεται "έστω", όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον.

Δηλαδή, σύμφωνα με το α): αν ακόμη και στα πρώτα χρόνια του πολέμου είχαν αυτή την άποψη (ότι αξίζει να κινδυνεύουν), όταν όμως είδαν ότι σκοτώνονται τόσοι Τρώες, θα επέστρεφαν την Ελένη.

Σύμφωνα με το β: αν έστω στα πρώτα χρόνια (δηλαδή αν όχι από την αρχή)  του πολέμου είχαν αυτήν την άποψη (ότι δεν αξίζει να κινδυνεύουν), όταν είδαν ότι σκοτώνονται τόσοι Τρώες, θα επέστρεφαν την Ελένη.

Επίσης, μου φαίνεται ότι, αν ισχύει το α, η χρονική πρόταση ἐπεὶ πολλοὶ μὲν τῶν ἄλλων Τρώων, μάλιστα δὲ οἱ αὑτοῦ υἱεῖς ἀπώλλυντο,   θα πρέπει να προσδιορίζει το ἀπέδωκεν, αν όμως ισχύει το β, θα πρέπει να προσδιορίζει το ἐγίγνωσκον.

[PDE ads]

[ppil]

Η ακριβής μετάφραση για μένα είναι: Αλλά, αν βέβαια και κατά τα πρώτα χρόνια είχαν αυτή τη γνώμη, τότε που πολλοί από τους άλλους Τρώες, κυρίως όμως οι δικοί του γιοι.... Ο υποθετικός συλλογισμός βασίζεται στις χρονικές προτάσεις με  ανασταλτικό την εναντιωματική και δικαιολογείται με τελική. Ο σύνδεσμος καί είναι παρατακτικός συμπλεκτικός και υποστηρίζω νοηματικά το β (δεν αξίζει). Η χρονική πρόταση: ἐπεὶ πολλοὶ μὲν τῶν ἄλλων Τρώων, μάλιστα δὲ οἱ αὑτοῦ υἱεῖς ἀπώλλυντο, είναι επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα ἐγίγνωσκον, όπως σωστά λες. Έτσι το έχω διδαχθεί και έτσι το διδάσκω.

[apri]

Η ερώτησή μου στην ουσία είναι τι ακριβώς σημαίνει η φράση Εἰ δέ τοι καὶ ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις ταῦτα ἐγίγνωσκον. Σε ποια άποψη των πρώτων χρόνων του πολέμου αναφέρεται το ταῦτα; Στην άποψη ότι α)  αξίζει να κινδυνεύουν,  για να ζει ο Πάρης με την Ελένη ή ότι β) δεν αξίζει;

To "ταύτα" αναφέρεται στην πρόταση "ὥστε τοῖσι σφετέροισι σώμασι καὶ τοῖσι τέκνοισι καὶ τῇ πόλι κινδυνεύειν ἐβούλοντο". Δεν υπάρχει άρνηση στην πρόταση. Άλλο ότι ο συγγραφέας τη θεωρεί παράλογη. Στην πρόταση υποκείμενο δεν είναι αυτός, αλλά οι Τρώες.


Το νόημα είναι ότι ακόμα και να είχαν αυτήν τη ριψοκίνδυνη διάθεση τα πρώτα χρόνια, αποκλείεται να τη διατηρούσαν όταν τα δεινά κλιμακώθηκαν τόσο, ώστε να αγγίξουν την ίδια τη βασιλική οικογένεια.

Σύμφωνα με το β: αν έστω στα πρώτα χρόνια (δηλαδή αν όχι από την αρχή)  του πολέμου είχαν αυτήν την άποψη (ότι δεν αξίζει να κινδυνεύουν), όταν είδαν ότι σκοτώνονται τόσοι Τρώες, θα επέστρεφαν την Ελένη.

Αυτό δεν έχει λογική. Αν έστω τα πρώτα χρόνια θεωρούσαν επικίνδυνο να έχουν την Ελένη, θα την είχαν επιστρέψει από τότε, δεν θα περίμεναν να σκοτωθούν τόσοι Τρώες και κυρίως τα παιδιά του Πριάμου.

Επίσης, μου φαίνεται ότι, αν ισχύει το α, η χρονική πρόταση ἐπεὶ πολλοὶ μὲν τῶν ἄλλων Τρώων, μάλιστα δὲ οἱ αὑτοῦ υἱεῖς ἀπώλλυντο,   θα πρέπει να προσδιορίζει το ἀπέδωκεν, αν όμως ισχύει το β, θα πρέπει να προσδιορίζει το ἐγίγνωσκον.

Το "εγίγνωσκον" προσδιορίζεται χρονικά από το "ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις". Αν θεωρήσεις ότι σχετίζεται με αυτό και η χρονική, τότε βγαίνει επεξήγηση στον εμπρόθετο, πράγμα που νοηματικά δεν στέκει. Τα δεινά κλιμακώθηκαν με την πάροδο του χρόνου και κορυφώθηκαν τον δέκατο χρόνο που σκοτώθηκε ο Έκτορας και ο Πάρις.



Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το απόσπασμα στο σχολικό βιβλίο είναι διασκευασμένο και κουτσουρεμένο σε σημείο που δυσχεραίνει τη σύνταξη.

Στο πρωτότυπο έχει ως εξής:

[2.120.3] εἰ δέ τοι καὶ ἐν τοῖσι πρώτοισι χρόνοισι ταῦτα ἐγίνωσκον, ἐπεὶ πολλοὶ μὲν τῶν ἄλλων Τρώων, ὁκότε συμμίσγοιεν τοῖσι Ἕλλησι, ἀπώλλυντο, αὐτοῦ δὲ Πριάμου οὐκ ἔστι ὅτε οὐ δύο ἢ τρεῖς ἢ καὶ ἔτι πλέους τῶν παίδων μάχης γινομένης ἀπέθνῃσκον, εἰ χρή τι τοῖσι ἐποποιοῖσι χρεώμενον λέγειν, τούτων δὲ τοιούτων συμβαινόντων ἐγὼ μὲν ἔλπομαι, εἰ καὶ αὐτὸς Πρίαμος συνοίκεε Ἑλένῃ, ἀποδοῦναι ἂν αὐτὴν τοῖσι Ἀχαιοῖσι, μέλλοντά γε δὴ τῶν παρεόντων κακῶν ἀπαλλαγήσεσθαι.


Εδώ υπάρχουν δυο χρονικές προτάσεις για την περιγραφή του ολέθρου, που συνοψίζονται μετά με τη γενική απόλυτη "τούτων δὲ τοιούτων συμβαινόντων" (χρονικοαιτιολογική μτχ), που προσδιορίζει το "έλπομαι".
Στη σχολική εκδοχή έχει απαλειφθεί το "έλπομαι", για να μην υπάρχει πλάγιος λόγος, οπότε η δευτερεύουσα -λειψή κι αυτή- προσδιορίζει το "απέδωκεν".






ΥΓ Μπορείς να το δεις πλήρες στην Πύλη:
https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=30&page=59
και στο Perseus https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0126%3Abook%3D2%3Achapter%3D120).

[ppil]

Διαφωνώ επειδή η ερώτηση που έκανε η συνάδελφος ήταν και δική μου ερώτηση, την οποία συζήτησα με σύμβουλο, συναδέλφους και τελικά και καθηγητές μου (γι΄αυτό και μπήκα να γράψω ενώ δεν ασχολούμαι με τέτοια θέμα στο φόρουμ). Μιλάμε πάντα για τη σχολική εκδοχή (το διασκευασμένο χωρίο -από την Ευτέρπην- της Γ Γυμνασίου στο οποίο ελάχιστοι δίνουν τέτοια βάση. Επιπλέον η απάντηση έχει να κάνει και με τον Ηρόδοτο, ο οποίος στο έργο του γενικά δίδει μεγάλη αξία στην ηθική αξία. Στο απόσπασμα το ηροδότειο επιχείρημα των δυο αντιμαχόμενων πλευρών είναι από τη μια ο ανήθικος Πάρης που του αποδίδονται όλες οι ευθύνες  και από την άλλη οι Τρώες που είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.

[PDE ads]

[apri]

Σε τι ακριβώς διαφωνείς; Πώς προκύπτει το συμπέρασμα ότι από μια τέτοια τη σύνταξη ο Ηρόδοτος δεν τονίζει την ηθικότητα; Ίσα-ίσα λέει ότι ο Πρίαμος δεν ήταν παράφρων για να θυσιάσει οικογένεια και υπηκόους για ένα καπρίτσιο του γιου του και ότι αν ακόμα τα πρώτα χρόνια ήταν της γνώμης να ρισκαρουν (προφανώς υποτιμώντας το μέγεθος του κινδυνου), δεν θα μπορούσαν να το κάνουν όταν συνειδητοποίησαν από τα γεγονότα πού είχαν μπλέξει. Ακόμα και δική του γυναίκα να ήταν η Ελένη, θα την επέστρεφε. Τι πιο ηθικό υπάρχει;
Ένα υποθετικό σενάριο λέει, το οποίο θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος εναντίον τους. Το "και" είναι επιδοτικό ακριβώς γιατί δείχνει την παραχώρηση στο να εξεταστεί ακόμα και αυτό το ενδεχόμενο, το οποίο στη συνέχεια απορρίπτει ως λογικώς και ηθικώς αδύνατο να ίσχυε σε βάθος χρόνου. Αν είναι συμπλεκτικό, τι συνδέει παρατακτικά;


Το πρωτότυπο κείμενο αυτό που δείχνει πιο καθαρά είναι ότι οι χρονικές δεν έχουν σχέση με το "εγίγνωσκον" , γιατί το νόημά τους επαναλαμβάνεται από τη γενική απόλυτη που δεν έχει καμία σχέση με αυτό το ρήμα.
Προκύπτει και από το γενικότερο νόημα (περιγράφουν τα γεγονότα που θα έκαναν τον Πρίαμο να παραδώσει την Ελένη), αλλά είναι πιο εμφανής από τη μετοχή η σύνταξη που έχει στο μυαλό του ο Ηρόδοτος. Και κατά τη γνώμη μου, αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει πάντα είναι το τι λέει ο ίδιος ο συγγραφέας.

[ppil]

Δεν διαφωνώ με όσα λες για το πρωτότυπο κείμενο, αλλά αυτό εδώ είναι πειραγμένο. Ο λόγος που επιλέχθηκε το κείμενο είναι για να γίνει η σύνδεση με την τραγωδία του Ευρυπίδη που διδάσκεται στην ίδια τάξη και γι΄αυτό και είναι το πρώτο κείμενο του βιβλίου. Επειδή γενικότερα η διασκευή χωρίων παραποιεί τον λόγο, δεν θεωρώ πως έπρεπε να υπάρχει στο βιβλίο των Αρχαίων. Έτσι όμως όπως έχει, η σύνταξη που μας δόθηκε (θεωρώ επίσημα, αφού επέλεξε να το παρουσιάσει σύμβουλος και απάντησε ο ίδιος μετά από ερώτησή μου και μελέτη) είναι αυτή που έγραψα. Δε διαφωνώ με την πρότασή σου: Ίσα-ίσα λέει ότι ο Πρίαμος δεν ήταν παράφρων για να θυσιάσει οικογένεια και υπηκόους για ένα καπρίτσιο του γιου του και ότι αν ακόμα τα πρώτα χρόνια ήταν της γνώμης να ρισκαρουν (προφανώς υποτιμώντας το μέγεθος του κινδυνου), δεν θα μπορούσαν να το κάνουν όταν συνειδητοποίησαν από τα γεγονότα πού είχαν μπλέξει. Ακόμα και δική του γυναίκα να ήταν η Ελένη, θα την επέστρεφε., απεναντίας εγώ υπερτονίζω την υποτίμηση του κινδύνου. Ο Πρίαμος παρουσιάζεται ως ιδανικός ηγέτης, που σε καμία περίπτωση δεν θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια της Τροίας, όσο και να είχε αδυναμία στον γιό του από την πρώτη στιγμή. Αν είχε όμως υποτιμήσει τον κίνδυνο στην αρχή, μόλις θα έβλεπε πως δεν ήταν αμελητέος όπως φαντάστηκε, θα την έδινε πίσω ακόμη και αν ήταν δική του συμβία.
Ανατρέχοντας στις σημειώσεις που έχω κρατήσει όντως το "ἐπεὶ πολλοὶ μὲν τῶν ἄλλων Τρώων, μάλιστα δὲ οἱ αὑτοῦ υἱεῖς ἀπώλλυντο" λαμβάνεται ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο "εγίγνωσκον", γεγονός με το οποίο συμφωνεί το βοήθημα της βιβλιοεκδοτικής. Αντίθετα στο βοήθημα του Πατάκη που επίσης έχω λαμβάνεται ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο "ἀπέδωκεν ἂν".
Όπως και να έχει, επαναλαμβάνω πως διαφωνώ με τη διασκευή κειμένων. Ευτυχώς το κείμενο είναι σε μια τάξη που δεν έχει σημασία μια τέτοια λεπτομέρεια.

[apri]

Μα κι έτσι όπως είναι διασκευασμένο, πάλι δεν μπορεί να θεωρηθεί η χρονική επιρρηματικός προσδιορισμός στο "εγίγνωσκον", γιατί το ρήμα προσδιορίζεται χρονικά από τον εμπρόθετο "ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις". Θα πρέπει να θεωρηθεί επεξήγηση στον εμπρόθετο. Αυτό φαίνεται άλλωστε και στη μετάφραση που παραθέτεις: "Αλλά, αν βέβαια και κατά τα πρώτα χρόνια είχαν αυτή τη γνώμη, τότε που...". Το "τότε που" επεξηγεί το "κατά τα πρώτα χρόνια".

Αλλά ας πούμε ότι ισχύει αυτό, ότι η χρονική προσδιορίζει έστω εμμέσως το "εγίγνωσκον" και ότι το "και" δεν είναι επιδοτικό, αλλά προσθετικό (γιατί συμπλεκτικό δεν είναι σε καμία περίπτωση), ως προς το νόημα τι προκύπτει; Ότι αν ήξεραν και τα πρώτα χρόνια που γινόταν χαμός  αυτό που έμαθαν μετά, δεν θα κρατούσαν την Ελένη; Δηλαδή, ενώ έβλεπαν τα πρώτα χρόνια να σκοτώνεται τόσος κόσμος, ακόμα και οι γιοί του βασιλιά, δεν γνώριζαν ότι είναι τρέλα; Δεν είναι υποτιμητικό για την ηθική και τη νοημοσύνη ενός βασιλιά; Αν δεν φαντάζονταν αρχικά το μέγεθος του ρίσκου, δεν είναι πιο λογικό να το συνειδητοποίησαν όταν άρχισαν να χειροτερεύουν τα πράγματα, όπως υποδεικνύει και η μετάφραση του perseus και η Πύλη;

Καταλαβαίνω ότι έχεις ακούσει κι έχεις δει άλλη σύνταξη σε επίσημο επίπεδο, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι θέσφατο. Αυτό προσπαθώ να σου πω. Επίσημες απαντήσεις δίνονται και στις πανελλήνιες, αλλά δεν είναι πάντα σωστές και προκύπτει θέμα εκ των υστέρων. Όλοι οι επιστήμονες λένε απλά την άποψή τους, που μπορεί να είναι τεκμηριωμένη καλά, μπορεί και όχι.

Εμένα δεν με πειράζει γενικώς η διασκευή κειμένου, αλλά το συγκεκριμένο δεν νομίζω ότι προσφερόταν. Είναι μια περίοδος φορτωμένη με υποθετικό λόγο, χρονικές προτάσεις, δύο γενικές απολύτους (μάχης γινομένης/τούτων δὲ τοιούτων συμβαινόντων) κι έχουν αναγκαστεί να την κουτσουρέψουν δραματικά, για να απλοποιήσουν τη σύνταξη και να είναι συμβατή με το επίπεδο του Γυμνασίου. Αν είναι όμως να αλλάζεις τα φώτα σε ένα κείμενο, μην το βάζεις καν στο πρωτότυπο, σεβάσου τον συγγραφέα και δώσε το σε μετάφραση. Αυτή είναι η γνώμη μου.

[ppil]

Θέσφατο δεν είναι τίποτα, αλίμονο. Έχω πει νωρίτερα πως εγώ σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω την διασκευή αρχαίου κειμένου (ούτε για διδακτικούς σκοπούς φυσικά), μάλιστα έχω ασχοληθεί με αυτό το θέμα σε επίπεδο μεταπτυχιακού. Πριν αρκετά χρόνια που είχαμε κάνει μεσανατολικό το συγκεκριμένο κείμενο υποστήριζα την άποψή σου και επειδή δεν είχα επίγνωση τότε πως διδάσκω σε γυμνάσιο που όλα αυτά λεπτομέρειες ασήμαντες, μάλλον πρόβλημα δημιουργούσα. Πλέον θεωρώ ανούσια τη σύνταξη της φράσης αυτής και δεν επιμένω καθόλου. Όταν όμως ρωτάω τι καταλαβαίνουν από τη μετάφραση τα παιδιά για το νόημα, όλοι οι μαθητές το αντιλαμβάνονται ως εξής: "Σιγά μην ήταν τρελός ο βασιλιάς και οι άλλοι Τρώες να κινδυνεύσουν για το χατήρι του Πάρη και της Ελένης . Αλλά ακόμη και αν δεν ήξεραν πως κινδυνεύουν στα πρώτα χρόνια, μόλις έβλεπαν πως σε κάθε σύγκρουση σκοτώνονταν τα παιδιά τους και ακόμη περισσότερο τα παιδιά του Πρίαμου, ο ίδιος ο Πρίαμος και αν ακόμη είχε αυτός αρπάξει την Ελένη, σιγά μη δεν την έδινε". Διαφέρει νοηματικά και από το πρωτότυπο και από την προσαρμογή, αλλά εναρμονίζεται κάπως με την οδηγία και τη σκέψη των μαθητών. Κάνει πιο ηθικό και σωστό ηγέτη τον Πρίαμο όμως και τονίζεται το δίπολο της ηθικής περισσότερο. Συντακτικά είναι προβληματική όπως και να έχει και γι΄αυτό και το κάθε βοήθημα έχει τα δικά του.

[apri]

Όταν όμως ρωτάω τι καταλαβαίνουν από τη μετάφραση τα παιδιά για το νόημα, όλοι οι μαθητές το αντιλαμβάνονται ως εξής: "Σιγά μην ήταν τρελός ο βασιλιάς και οι άλλοι Τρώες να κινδυνεύσουν για το χατήρι του Πάρη και της Ελένης . Αλλά ακόμη και αν δεν ήξεραν πως κινδυνεύουν στα πρώτα χρόνια, μόλις έβλεπαν πως σε κάθε σύγκρουση σκοτώνονταν τα παιδιά τους και ακόμη περισσότερο τα παιδιά του Πρίαμου, ο ίδιος ο Πρίαμος και αν ακόμη είχε αυτός αρπάξει την Ελένη, σιγά μη δεν την έδινε".

Μα αυτό είναι σε ελεύθερη απόδοση το νόημα που προκύπτει από τη σύνταξη. Καλώς το αντιλαμβάνονται.

[ppil]

Ορθώς για μένα, αλλά νόμιζα πως συμφωνείς πως ο Ηρόδοτος δεν εννοεί στο πρωτότυπο ακριβώς αυτό. Λέει:Γιατί βέβαια δεν ήταν τόσο τρελός ο Πρίαμος ούτε οι άλλοι οι προσκείμενοι σ᾽ αυτόν ώστε να θέλουν να κινδυνέψουν και οι ίδιοι και τα παιδιά τους και η πόλη τους μόνο και μόνο για να συζεί ο Αλέξανδρος με την Ελένη. Αλλά ακόμη και αν έτσι σκέπτονταν τα πρώτα χρόνια, όταν ύστερα τόσοι και τόσοι χάνονταν όποτε συμπλέκονταν με τους Έλληνες, και από τους άλλους Τρώες αλλά και από του Πριάμου τα παιδιά, όταν δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει μάχη και να μη σκοτωθούν δύο, τρία ή και περισσότερα —αν βέβαια μπορεί κανείς να μιλήσει βασιζόμενος στους ποιητές— όταν τέτοια πράγματα συνέβαιναν, εγώ τουλάχιστον έχω τη γνώμη ότι ακόμη και αν ο ίδιος ο Πρίαμος συζούσε με την Ελένη, πάλι θα την έδινε πίσω στους Αχαιούς αν ήταν να γλιτώσει από τις συμφορές που τον είχαν βρει.

όπου το έτσι σημαίνει πως ακόμη και αν σκέφτονταν πως αξίζει τον κόπο η Ελένη να ριψοκινδυνεύσουν, θα άλλαζαν γνώμη. Το λες και εδώ:

Το νόημα είναι ότι ακόμα και να είχαν αυτήν τη ριψοκίνδυνη διάθεση τα πρώτα χρόνια, αποκλείεται να τη διατηρούσαν όταν τα δεινά κλιμακώθηκαν τόσο, ώστε να αγγίξουν την ίδια τη βασιλική οικογένεια.

Άλλο δεν ξέρω πως κινδυνεύω (όπως αντιλαμβάνονται οι μαθητές) και άλλο πως ριψοκινδυνεύω.

Μπορεί βέβαια να χανόμαστε στη μετάφραση κυριολεκτικά και μεταφορικά και μάλιστα σε κάτι πειραγμένο και όπως εύστοχα είπες παραπάνω κουτσουρεμένο.

[Έσπερος]

@ppil κρατάω αυτό που λες. Είναι Γυμνασιο. Κάτ´ αρχας στην αρχή της Γ Γυμνασίου, όταν διδάσκεται το κείμενο, οι μαθητες από συντακτικό δεν έχουν διδαχθεί αναγνώριση προτάσεων. Γενικα δεν κατανοώ τη σκοπιμότητα του να κανεις αναλυτικότατη σύνταξη για φαινόμενα τα οποία οι μαθητες έχουν προσεγγίσει πιο επιφανειακά ή καθολου ή δεν είναι σε θέση να τα αντιληφθούν. Έτσι τους οδηγείς στο να παπαγαλίζουν κάποιους όρους, καθ όχι να κατανοούν μόνοι τους τη λογικη δομή του κειμένου.

Και γενικα μιλώντας, αν για να αναλυθεί κάτι συντακτικά, ή να εντοπιστεί ο τρόπος ανάπτυξης μιας παραγράφου χρειάζεται σύσκεψη των φιλολογων, προφανώς αυτό το ζητούμενο δεν μπορεί να τεθεί σε μαθητες Γυμνασίου (κσι όχι μόνο, θα έλεγα).

[apri]

όπου το έτσι σημαίνει πως ακόμη και αν σκέφτονταν πως αξίζει τον κόπο η Ελένη να ριψοκινδυνεύσουν, θα άλλαζαν γνώμη. Το λες και εδώ: Άλλο δεν ξέρω πως κινδυνεύω (όπως αντιλαμβάνονται οι μαθητές) και άλλο πως ριψοκινδυνεύω.

Όχι και εντελώς άλλο, γιατί ο πιθανότερος λόγος για να ριψοκινδυνεύει κανείς στην αρχή είναι ότι δεν έχει εκτιμήσει το μέγεθος του κινδύνου. Γι' αυτό σου είπα ότι χοντρικά το νόημα το έπιασαν οι μαθητές σου.


Πάντως, ξαναλέω ότι καλύτερα να διαλέγουν από το πρωτότυπο κομμάτια που έχουν εξ αρχής απλή σύνταξη παρά να διαλέγουν κάτι δύσβατο και να του κάνουν ριζική διασκευή. Ας αφήσουν τα πολύπλοκα για αργότερα ή ας τους τα δίνουν σε μετάφραση. Γιατί, αν είναι να το προσεγγίσουν μόνο νοηματικά, αφού η σύνταξη δεν είναι για το επίπεδό τους, ε ας το δίνουν απευθείας μεταφρασμένο. Έτσι τα βάζουν να παπαγαλίζουν κάτι που δεν καταλαβαίνουν και πολύ πώς προέκυψε.

Έχουν δει ποτέ σε διδασκαλία ξένης γλώσσας να βάζουν στην πρώτη τάξη διασκευασμένο Σαίξπηρ και να λένε "ό,τι κατάλαβες, κατάλαβες"; Αν δεν νιώσει κάποιος τη χρησιμότητα της εκμάθησης της γραμματικής, του λεξιλογίου, της σύνταξης κατανοώντας ένα κείμενο, τότε γιατί να τα μαθαίνει; Μετά μας πειράζει που αναρωτιούνται τα παιδιά γιατί μαθαίνουν αρχαία ελληνικά.

[erietta]

Αχ συνάδερφοι, ασχολούμαστε με ένα "φτιαχτό" κείμενο, έτσι δεν είναι; Ποια η αυθεντικότητά του; Μην σπαταλάτε χρόνο για τα κείμενα αυτά, είναι χάσιμο χρόνου! Ας ελπίσουμε ότι είναι η τελευταία χρονιά που οι μαθητές διδάσκονται αυτά τα κείμενα, γιατί ταλαιπωρούνται από το 2006 με αυτά...

[Έσπερος]

Φτιαχτό ήταν καθ το περίφημο ανθολόγιο του Ζουκη, αλλά πολύ καταλληλότερο σε σχέση με τα δήθεν σύγχρονα βιβλία.
Μακάρι να αλλάξουν άμεσα, αλλα να αλλάξουν και τα μυαλά μας ώστε να παιδιά να κατανοήσουν γιατί μελετούν τον αρχαίο πολιτισμό και της ιστορία της γλώσσας, χωρίς τυπολατρία.