0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Λοιπόν στο 7 δεν πιστεύω ότι το παιδί αντιλήφθηκε μόνο του τις συμβάσεις και θεωρεί ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Συνήθως αυτό γίνεται με την επίδραση κάποιου ενήλικα (τραυματική εμπειρία -> δεν το κάνεις καλά), γιατί όταν αντιληφθεί τη σύμβαση ενώ ήδη γράφει, απλά την εφαρμόζει στο βαθμό που μπορεί και δεν τα παρατάει, αλλά ρωτάει. (συνήθως)Στο 35 δεν είμαι σίγουρη, αλλά κι εγώ θυμάμαι να διαβάζω ότι δεν είναι σταθερό το πού εστιάζει πρώτα και συμφωνώ μαζί σου.Στο 38 δεν καταλαβαίνω την ερώτηση καν. Μπλέκει διατυπώσεις που αφορούν το παιχνίδι αντικείμενο και το παιχνίδι διαδικασία. Για μένα όλες οι απαντήσεις είναι εξίσου σωστές και το θέμα αυτό μου φαίνεται ότι σηκώνει συζήτηση. Το ίδιο και με το 37 για τα διδακτικά μέσα. Κοιτάζοντάς τα φαντάστηκα ότι η σωστή απάντηση θα ήταν ο βοηθητικός ρόλος και τελικά αυτό έδωσαν, όμως αν το καλοσκεφτούμε, αυτό εξαρτάται από τη θεωρία που εφαρμόζεται κάθε φορά. Σε ένα Μοντεσοριανό πρόγραμμα το διδακτικό μέσο είναι το α και το ω, σε ένα πιαζετιανό παίζει βοηθητικό ρόλο (γιατί προκαλεί τη γνωστική σύγκρουση και άρα την οικοδόμηση γνώσης), ενώ σε ένα βυγκοτσιανό θα μπορούσε να έχει και μικρή σημασία, γιατί η γνώση οικοδομείται με΄σα από τη διαμεσολάβηση που δεν είναι απαραίτητο να αφορά υλικό αντικείμενο, αλλά και ιδέα ή γλώσσα.
Ερώτηση 9: Θεωρώ ότι είναι σωστό το δ, αλλά πιστεύω ότι εξίσου σωστό είναι και το β, με την έννοια του ότι προκειμένου να σχεδιάσουμε δραστηριότητες γραφής που να ανταποκρίνονται στις γνώσεις και τις ανάγκες των παιδιών, αξιολογούμε τις προϋπάρχουσες γνώσεις τους για τη γραφή όπως αυτές εκφράζονται μέσα στην τάξη. Έτσι ζητάμε από τα παιδιά να δώσουν τίτλο στις ζωγραφιές τους, προκειμένου να βοηθηθούμε στην οργάνωση των επόμενων δραστηριοτήτων γραφής.
Για το 22 η έμφαση στον αναδυόμενο αλφαβητισμό δίνεται στην παραγωγή κειμένων και όχι στην αντιγραφή. Η αντιγραφή μπορεί να βοηθά στην 1-1 αντιστοίχηση(λέξης με λέξη, γράμματος με γράμμα), στην καλλιγραφία και το γενικότερο τεχνικό κομμάτι της γραφής και είναι χρήσιμη σε κάποιες περιπτώσεις, δεν εξυπηρετεί, όμως, το στόχο της κατανόησης της σημασίας της γραφής, ούτε της απόλαυσης. Αντίθετα η υπαγόρευση ή η παραγωγή με το δικό τους τρόπο βοηθά την ανάπτυξη της κατανόησης της επικοινωνιακής διάστασης και της σημασίας του γραπτού λόγου (ετοιμάζουν ένα κείμενο για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό), αλλά και για την αναγνώριση των σχετικών συμβάσεων (π.χ. ύφος ανάλογα με το κείμενο ή τις συμβάσεις της γραφής). (κοίτα στα κίτρινα βιβλία και στο βιβλίο της Κουτσουβάνου για την γλώσσα)
Την 7 την απαντήσατε σωστα; Μπορεί κάποιος που την απάντησε σωστά να μου πει πως τη σκέφτηκε ή που διάβασε κάτι σχετικό; Δεν έχω συναντήσει κάτι σχετικό και είμαι περίεργη!