0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
...μη κάνεις υποθετικές σκέψεις. Όταν έρθει το πρόβλημα, αν έρθει, κάνε αυτό που σου υπαγορεύει εκείνη τη στιγμή η εσωτερική σου φωνή. Μη χαλιέσαι από τώρα!
Παιδιά δεν γίνεται να δουλεύει κανεις ταυτόχρονα σε δημόσιο και ιδιωτικό σχολείο ακόμη και για λίγες ώρες. Οταν κάνουμε την αίτηση για αναπληρωτές υπογράφουμε υπεύθυνα ότι αν μας προσλάβουν στο δημόσιο θα πρέπει να παραιτηθούμε. Κι εγώ είχα το ίδιο πρόβλημα όταν θέλησα να συνδυάσω κέντρο ξένων γλωσσών με ολοήμερο. Το ίδιο ισχύει κ για τα ιδιωτικά. Το λέω σίγουρα διότι είχα ψάξει κι εγώ αυτό τον συνδυασμό. Εχω ρωτήσει κ στο υπουργείο και μου είπαν ότι απαγορεύεται.
Πήγαινε στο ιδιωτικό. Εκεί έχεις μια ελπίδα οι ώρες σου να αυξηθούν σταδιακά και να φτάσεις να έχεις μία κανονική δουλειά, με κανονικό ωράριο, σε σταθερό περιβάλλον και το σπουδαιότερο χωρίς την αγωνία του τι θα γίνει του χρόνου. Δεν αξίζει πλέον να αγωνιάς για το δημόσιο, αν θα σε πάρουν, πού, πόσες ώρες κλπ κλπ κλπ Η προϋπηρεσία δε μετράει, ΑΣΕΠ δε βλέπω να γίνεται, για διορισμός ούτε λόγος! Εν τω μεταξύ βρες κανά-δυο ιδιαίτερα για να βολέψεις τα οικονομικά σου και προσπάθησε κάνοντας καλή δουλειά στο ιδιωτικό να αυξήσεις εκεί τις ώρες σου. Το παραπάνω σκεπτικό δε σημαίνει βέβαια ότι απαξιώ για τη δημόσια παιδεία. Ίσα-ίσα...αυτή απαξιεί για μας, οπότε οποιαδήποτε ευκαιρία, οποιοδήποτε μικρό παραθυράκι προς μία κανονική εργασία και συνεπώς μία κανονική ζωή νομίζω δε πρέπει να περνάει απαρατήρητο. Η παγίδα στην οποία πέφτουμε όλοι μας, μάλλον λόγω έξεως, είναι οι προκηρύξεις, η θέση στο πίνακα, οι ενστάσεις, η πρόσληψη, οι ώρες, τα σχολεία...ένα σωρό πράγματα που προκαλούν τεράστιο άγχος και μας αποπροσανατολίζουν από αυτό που πραγματικά συμβαίνει:είμαστε αναλώσιμα. Προσωπικά θα άρπαζα οποιαδήποτε ευκαιρία για κάτι σταθερότερο, που στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα είναι στον ίδιο τομέα (εκπαίδευση).Για να το πω πιο απλά. Διάβασε όλο το σκεπτικό που έγραψες. Ένα σωρό προβληματισμοί για το τίποτα. Γιατί άντε και τα βόλεψες...και; Τι θα γίνει; Του χρόνου θα έχεις ακριβώς τον ίδιο προβληματισμό. Κοινώς, αν δεις και μπορείς να βολέψεις τις ώρες σου ταυτόχρονα σε ιδιωτικό και δημόσιο, όλα καλά. Σε διαφορετική περίπτωση εγώ στη θέση σου θα πήγαινα στο ιδιωτικό. Βέβαια, υπάρχει και κάτι πιο απλό:μη κάνεις υποθετικές σκέψεις. Όταν έρθει το πρόβλημα, αν έρθει, κάνε αυτό που σου υπαγορεύει εκείνη τη στιγμή η εσωτερική σου φωνή. Μη χαλιέσαι από τώρα!
Επίσης, έχω φίλη που δουλεύει και στο ολοήμερο και σε κέντρο ξένων γλωσσών. Το ξέρω οτι στην αίτηση υπογράφουμε κάτι τέτοιο, και έχω διαβάσει πολλές φορές στο φόρουμ συζητήσεις επί του θέματος αλλά και πάλι θεωρώ οτι είναι άδικο να αποκλείουν έναν άνθρωπο από κάποια άλλη απασχόληση από τη στιγμή που δεν του δίνουν πλήρες ωράριο και τα λεφτά αυτά δεν του φτάνουν σε καμιά περίπτωση για να ζήσει.