Νέος θεολογικός σύνδεσμος

[rublev]

Αποκλειστικά και μόνο προς όλους τους συναδέλφους θεολόγους που εργάζονται στη Β΄θμια ή την Γ΄θμια εκπαίδευση:
http://www.alfavita.gr/typos/t4_2_10_11231.php


ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΙΡΟΣ για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ
Δεκέμβριος 2009
Καθώς διαβαίνουμε ήδη τον 21ο αιώνα, μεγάλες αλλαγές συντελούνται και εδραιώνο-
νται σταδιακά στην ελληνική κοινωνία. Η προϊούσα εκκοσμίκευση, ο συνεχώς αυξα-
νόμενος πολιτισμικός πλουραλισμός, η αποστασιοποίηση -ιδιαίτερα των νέων- από τις
θρησκευτικές κοινότητες και τις παραδόσεις τους, η στροφή σε μια τεχνοκρατική και
χρησιμοθηρική αντίληψη για την παιδεία, αλλά και η ανάδυση φονταμενταλιστικών
τάσεων είναι μερικές από αυτές. Οι αλλαγές αυτές εγείρουν έντονο προβληματισμό
και θέτουν το ζήτημα της επανεξέτασης των όρων και των προϋποθέσεων της Θρη-
σκευτικής Εκπαίδευσης (ΘΕ) στην Ελλάδα. Η ορατή, πλέον, προοπτική αναθεώρησης
του υπάρχοντος νομικού και εκπαιδευτικού πλαισίου εκ μέρους της Πολιτείας, καθι-
στά ακόμη πιο επιτακτικό και επίκαιρο τον προβληματισμό σχετικά με τη θέση, το
χαρακτήρα, τους στόχους και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών
(ΜτΘ) στο ελληνικό σχολείο.
Παράλληλα, στο ευρύτερο ευρωπαϊκό περιβάλλον αναπτύσσεται ένας εξαιρετικά
πλούσιος διάλογος, τόσο για τα θεμελιακά ιδεώδη και τους στόχους μιας εκπαίδευσης
που θα συντονίζεται αυθεντικά με τις αγωνίες και τα βαθύτερα υπαρξιακά αιτήματα
των νέων, όσο και για τη δυνατότητα των θρησκειών να λειτουργήσουν στις σύγ-
χρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες ως παράγοντες κοινωνικής συνοχής και συναλληλίας. Σε
αυτόν το διάλογο, όλο και περισσότεροι από αυτούς που ασχολούνται με την εκπαι-
δευτική θεωρία και πράξη υποστηρίζουν ότι μια ΘΕ που θα εμπνέει τον αμοιβαίο σε-
βασμό μπορεί να συμβάλει θετικά και ουσιαστικά στη συγκρότηση μιας κοινωνίας, η
οποία θα αξιοποιεί δημιουργικά κάθε πολιτισμική και θρησκευτική ετερογένεια, με
την προϋπόθεση ότι δεν θα θίγεται το δικαίωμα κάθε ευρωπαίου πολίτη για ανε-
μπόδιστο αυτοπροσδιορισμό.
Έχοντας αυτά κατά νου, θεωρούμε πως πρέπει να απαντήσουμε θετικά στην
πρόκληση της εποχής· πως τώρα είναι ο καιρός για την αναβάθμιση της ΘΕ στην
Ελλάδα. Πιστεύουμε ότι ένα αναβαθμισμένο ΜτΘ μπορεί πράγματι να λειτουργήσει
ως παράγοντας εμβάθυνσης και εμπλουτισμού της ίδιας της δημοκρατίας: ενθαρρύνο-
ντας την κατάργηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων, καλλιεργώντας την υπευθυ-
νότητα και εμπνέοντας την έμπρακτη αγάπη για το συνάνθρωπο και την κτίση.
Μπορεί και πρέπει να συμβάλει το ΜτΘ, ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα,
τη γνωστική υποδομή και την ψυχική ευρυχωρία για έναν απροκατάληπτο και εποι-
κοδομητικό διάλογο, με αποδοχή και σεβασμό της θρησκευτικής ετερότητας, χωρίς
αυτό να σημαίνει ότι απεμπολούν ή σχετικοποιούν τη δική τους -θρησκευτική ή μη-
ταυτότητα.
Ο ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης έχει ανάγκη από μια Θεολογία «ανοιχτών
οριζόντων»: διαλεκτική με τον Άλλο και τίμια με τον Εαυτό της. Μια Θεολογία, που
μέσα από τη μελέτη της ιστορίας του θρησκευτικού φαινομένου, των πηγών της ορ-
θόδοξης παράδοσης και της εν γένει πνευματικής κληρονομιάς του πολιτισμού μας
διακρίνει, αλλά δεν διαιρεί. Μια Θεολογία, που όχι μόνο δεν παραβιάζει την ελευθε-
ρία της συνείδησης αλλά, αντίθετα, τη θεωρεί «ιερό κέντρο» της ανθρώπινης ύπαρ-
ξης και ιδρυτική προϋπόθεση για τη συγκρότηση της κοινωνίας. Γι' αυτόν ακριβώς
το λόγο υποστηρίζουμε τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του ΜτΘ για όλους τους μα-
θητές, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη προέλευση και ταυτότητά τους: διότι
μέσα από τη γνώση αποκτά περιεχόμενο η ελευθερία.
Σε αυτό το πλαίσιο προβληματισμού για την ΘΕ στην Ελλάδα, δεν παραγνωρί-
ζουμε ούτε υποτιμούμε τα όσα θετικά έχουν γίνει τα τελευταία 30 χρόνια, σε μια
προσπάθεια να αποβληθεί ο κατηχητισμός και να βελτιωθεί η διδακτική προσέγγιση
του -κατά βάση μονοφωνικού- ΜτΘ. Ούτε, βέβαια, θεωρούμε πως η αλλαγή του
ΜτΘ μπορεί να εξαντληθεί σε μια απλή διακηρυκτική-ιδεολογική πρόταση, που αγνοεί
αβασάνιστα τις ιδιαιτερότητες και τις απαιτήσεις της σχολικής πραγματικότητας.
Στην προοπτική αναμόρφωσης της ΘΕ, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά
τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί για το χαρακτήρα του ΜτΘ (Πο-
λιτιστικό, Βιβλικό, Ιστορικό, Θρησκειολογικό κ.ά.)· να εργαστούμε συντονισμένα και με-
θοδικά, ώστε να κατατεθεί πρόταση τεκμηριωμένη παιδαγωγικά, που θα βασίζεται
στη δυναμική της σύνθεσης. Ανάμεσα σε μια εκτός χρόνου αντίληψη, που υπεραμύ-
νεται πεισματικά ενός ΜτΘ μονοδιάστατου και παρωχημένου, και σε μιαν άλλη, εκτός
τόπου αυτή, που ισοπεδώνει αδιάκριτα στο όνομα της ουδετερότητας την ιδιαιτε-
ρότητα, προβάλλει η ανάγκη για μια τρίτη πρόταση εντός τόπου και χρόνου, γόνιμη
και συνθετική, που να λειτουργεί όπως ο διαβήτης: με το ένα σκέλος να πατάει γερά
στο δικό του πολιτισμό και με το άλλο να εκτείνεται διαλεκτικά στον Άλλο, «ιχνο-
γραφώντας» τη συνομιλία. Η εποχή μας και τα παιδιά της δεν έχουν ανάγκη από
μια σειρά παράλληλων μονολόγων ούτε από ένα καταιγισμό θρησκευτικής πληροφο-
ρίας. Ο καιρός απαιτεί το ΜτΘ να ανοιχτεί στον αναγκαίο διάλογο των ιδεών και
των πολιτισμών, προσδιορίζοντας ταυτόχρονα με υπευθυνότητα και επιστημονική
επάρκεια τους όρους, τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια που πρέπει να διέπουν τον
διάλογο αυτόν, μακριά από άγονες αντιπαραθέσεις και ιδεοληψίες. Πιο συγκεκριμένα,
οφείλουμε:
α. Να εξηγήσουμε με σαφήνεια και ειλικρίνεια στην ελληνική κοινωνία τους
λόγους, για τους οποίους είναι επείγον και απαραίτητο να υπάρχει μια κοινή θρη-
σκευτική εκπαίδευση για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές επι-
λογές τους. Εκτός από την προβολή των στατιστικών στοιχείων, που καταγράφουν
τη θρησκευτική και πολιτισμική «ποικιλοχρωμία» των σχολικών τάξεων, χρειάζεται
να αναδείξουμε τις επιπτώσεις και τις προοπτικές που αυτή έχει στην ίδια τη ζωή
και στην ανάπτυξη των μαθητών· τα συγκεκριμένα προβλήματα, αλλά και τις ευκαι-
ρίες που παρέχει η νέα αυτή σχολική συνθήκη.
β. Να εκτιμήσουμε την αγωνιώδη αναμέτρηση των σημερινών νέων με τα υπαρ-
ξιακά και κοινωνικά αδιέξοδα (τη μοναξιά, την αδικία, τη φτώχεια, την ανεργία, την
οικολογική απειλή κ.ά.) και να συμπορευθούμε μαζί τους μαρτυρώντας την ελπίδα. Το
ΜτΘ έχει το προνόμιο, αλλά και το χρέος να εκφέρει λόγο που να συγκροτεί την
ύπαρξη και να ιχνηλατεί πρόταση συνεκτική της ζωής, είτε μέσα από τη μελέτη, την
ερμηνεία και την ανάδειξη του οικουμενικού και επίκαιρου λόγου της ορθόδοξης θεο-
λογίας και των άλλων χριστιανικών παραδόσεων, είτε μέσα από τη σπουδή και την
κατανόηση των άλλων θρησκειών και των φιλοσοφικών συστημάτων. Χρέος ιδιαίτερα
επιτακτικό στις μέρες μας, καθώς σημειώνεται μια γενικότερη υποχώρηση των αν-
θρωπιστικών σπουδών στο όνομα μιας τεχνοκρατικής και χρησιμοθηρικής εκπαίδευ-
σης, η οποία μπορεί να βελτιώνει τη διαχειριστική ικανότητα, αφήνει όμως να ατρο-
φεί επικίνδυνα ο στοχασμός και η κρίση.
γ. Να διαμορφώσουμε μια νέα και λειτουργική πρόταση για το ΜτΘ, που να υπερ-
βαίνει την τρέχουσα μεταβιβαστική και διαχειριστική αντίληψη για την εκπαίδευση. Άλ-
λωστε, είναι πια κοινά αποδεκτό ότι η γνώση δεν είναι μόνο προϊόν μεταβίβασης, αλλά
ανακαλύπτεται και παράγεται και από τον ίδιο τον μαθητή. Επομένως, το Αναλυτικό
Πρόγραμμα αλλά και τα διδακτικά βιβλία είναι ανάγκη να αποβάλουν τη λογική μιας
κλειστής και προκατασκευασμένης γνώσης. Θα πρέπει να παρέχουν τη δυνατότητα για
μια ουσιαστική και δυναμική αλληλεπίδραση ανάμεσα στον μαθητή, στα περιεχόμενα και
στον δάσκαλο, που θα εδράζεται στην ερμηνεία, στην κριτική και στον διάλογο. Στην
προοπτική αυτή, θα πρέπει να επεξεργαστούμε μια νέα καθολική προσέγγιση της
γνώσης, καθώς και τη συνακόλουθη μεθοδολογία, ώστε το ΜτΘ να μην εξαντλείται στην
«πληροφόρηση γύρω από» τις θρησκείες, αλλά να στοχεύει σε μια «μάθηση από» τις
θρησκείες, που θα διευρύνει τον πνευματικό ορίζοντα του μαθητή.
δ. Να προχωρήσουμε στη δημιουργία ενός λειτουργικού πλαισίου συνεργασίας
και αλληλεπίδρασης ανάμεσα στις τρεις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.
ε. Να μελετήσουμε τις ευρωπαϊκές θρησκειοπαιδαγωγικές εξελίξεις και να διαλεχθού-
με με τους ευρωπαίους συναδέλφους μας. Πέρα από τις διαφορές, υπάρχουν αναμφίβολα
ομοιότητες και αναλογίες, καθώς και το κοινό ευρωπαϊκό αίτημα για μετεξέλιξη και ανα-
βάθμιση της ΘΕ.
στ. Να συμβάλουμε στη δημιουργία πλαισίου διαλόγου με όλους τους φορείς,
που είτε εμπλέκονται θεσμικά (Υπουργείο Παιδείας, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, πολιτικά
κόμματα, Θεολογικές σχολές κ.ά.) είτε έχουν νόμιμο και θεμιτό ενδιαφέρον σχετικά με
τη ΘΕ (Διοικούσα Εκκλησία, Θρησκευτικές κοινότητες, Ανεξάρτητες Αρχές, Σύλλογοι
κ.ά.), μέσα από τη διοργάνωση συνεδρίων και σεμιναρίων, την έκδοση περιοδικού και
τη δημιουργία ιστοσελίδας.
Έχουμε την πεποίθηση πως αυτό το αναγκαίο βήμα για την αλλαγή της ΘΕ δεν
μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ερήμην των εκπαιδευτικών, που αναμετρώνται καθη-
μερινά με τις απαιτήσεις, αλλά και τις ανεπάρκειες του ΜτΘ στο δημόσιο σχολείο.
Εκτιμούμε πως είναι πια καιρός να συμβάλουμε και εμείς θετικά και με επεξεργα-
σμένες προτάσεις στο διάλογο για τις αναγκαίες αλλαγές. Αυτό, όμως, μπορεί να γί-
νει μόνο νηφάλια και συλλογικά μέσα από τη συνδρομή όλων μας. Για το σκοπό
αυτό, προχωρούμε στην ίδρυση του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ
-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» και απευθύνουμε ανοιχτή
πρόσκληση συμμετοχής σε αυτόν.

Αγαπητοί φίλοι
 
Συνεχίζουμε την συγκέντρωση των υπογραφών με πρόταση να αποστέλλονται στο e-mail μας:
 
 kairos.theologoi@gmail.com

Το Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 15.00΄ -  20.00΄ θα ανταμώσουμε τα μέλη του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου "Καιρός" για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη, στο Αμφιθέατρο Δ΄ (ημιόροφος Θεολογικής Σχολής) για την καταστατική μας συνέλευση με θέματα συζήτησης ημερήσιας διάταξης:
α. Έγκριση καταστατικού του Συνδέσμου
β. Ορισμός προσωρινής διοικούσας επιτροπής
γ. Προτάσεις για την οργάνωση ομάδων εργασίας για τα Αναλυτικά Προγράμματα και τους Τομείς δράσης του Συνδέσμου

[PDE ads]

[korinad]

Καλή προσπάθεια αλλά το είδα αργά.Ξέρει κανείς πώς θα έρθουμε σε επαφή με τον Καιρό;

[geolil]

κι εγώ αργά το είδα αλλά δεν πειράζει...

http://kairostheologoi.wordpress.com/

http://www.facebook.com/group.php?v=wall&gid=299503756492

Ελπίζω να σε βοήθησα (χάρηκα που είδα στο φόρουμ μία θεολόγο με αγάπη για τα παιδιά)!

[rublev]

Συνάδελφοι,για ό,τι πληροφορίες θέλετε,μπορείτε να απευθύνεστε στην ιστοσελίδα που παρέθεσε παραπάνω η συνάδελφος.
ΚΑΙΡΟΣ είναι να ξυπνήσουμε λίγο!

[PDE ads]

[ΔΑΦΝΗ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ]

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ Η ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΤΥΠΟΥ ""ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ""!!! ΑΓΑΠΗΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ,ΘΑ ΜΠΩ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΛΕΤΗΣΩ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ ΜτΘ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝ ΜΕΡΗ ΜΑΖΙ ΣΑΣ,ΑΠΛΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ,ΟΥΤΕ Η ΥΛΗ,ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ,ΑΛΛΑ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ.ΑΝ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΕΤΑΙ ΛΙΓΟ ΤΙΣ ΕΦΗΒΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ,ΤΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ Μτθ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΟΜΩΣ ΤΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ Η ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΕ ΤΙ ΘΑ ΜΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ? ΣΥΜΦΩΝΩ ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΑΕΡΑΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ  ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΜΑΣ!ΣΥΜΦΩΝΩ ΠΩΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ,ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ,ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ.ΟΥΤΕ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ,ΟΥΤΕ ΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ,ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΜτΘ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΟΥΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΜΩΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ.ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ,ΜΗΝ ΞΕΦΕΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ,ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ,ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ,ΤΑ ΘΕΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ ,ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ.ΚΑΙ ΒΑΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΘΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.ΔΕΝ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΦΥΣΙΚΑ.ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΑΛΩΤΡΙΩΘΟΥΜΕ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΕΣ!ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΣΤΟ ΤΙ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ.ΑΛΛΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΕΜΕΙΣ ΝΑΙ ΜΕΝ ΘΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜτΘ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΕ!!!ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

[rublev]

Αρχικά να σε καλωσορίσω στο φόρουμ και να σου ζητήσω να γράφεις με μικρά γράμματα,όπως άλλωστε κάνουμε όλοι μας.
Έπειτα,σε περίπτωση που δεν το πρόσεξες,το παραπάνω κείμενο αποτελεί διακήρυξη αρχών για την ίδρυση ενός νέου θεολογικού συνδέσμου.
Βασίζεται σε κάποια διαπιστωμένα συμπεράσματα από όλους όσοι αποφάσισαν να συμμετέχουν.
Σκοπός μου ήταν να ενημερώσω τους συναδέλφους που μπορεί να ενδιαφέρονται και όχι να ξεκινήσω άλλη μια από τις γνωστές κουβέντες από αυτό εδώ το βήμα.
Εάν εσύ δεν συμφωνείς με τα περισσότερα,μπορείς κάλλιστα να μην συμμετέχεις.Υπάρχουν κι άλλες ενώσεις θεολόγων, οι οποίες είναι καθ΄όλα σεβαστές και μπορεί να σε καλύπτουν περισσότερο.
Αλλωστε τις ίδιες αγωνίες μοιραζόμαστε, φαντάζομαι ,όλοι μας.Καλή συνέχεια και σε εσένα!

[geolil]

Συμφωνώ! Δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή κανενός...
Είναι απλά θέμα επιλογής!

[korinad]

κι εγώ αργά το είδα αλλά δεν πειράζει...

http://kairostheologoi.wordpress.com/

http://www.facebook.com/group.php?v=wall&gid=299503756492

Ελπίζω να σε βοήθησα (χάρηκα που είδα στο φόρουμ μία θεολόγο με αγάπη για τα παιδιά)!

Ευχαριστώ για την ανταπόκριση κ τα καλά λόγια. Μακάρι να μπορέσουμε να δείξουμε επιτέλους οτι οι θεολόγοι δεν είμαστε διαφορετικοί απο τις άλλες ειδικότες μέσα στο σχολείο, οτι μπορούμε να κάνουμε μεγαλύτερο καλό απ΄όλα τα άσχημα που μας καταμαρτυρούν και οτι τελικά δεν είμαστε σκοτεινοί τύποι που κάνουμε κατήχηση μέσα στο σχολείο, αλλά μορφωμένοι άνθρωποι που αγαπάμε τον άνθρωπο κ το Θεό.Καλή συνέχεια να έχουμε.Και μη χανόμαστε

.

[geolil]

Συμφωνώ και μακάρι να τα καταφέρουμε!

[glaukos]

Το κειμενο του νεου συνδεσμου  ειναι  πολυ προσεκτικα διατυπωμενο  και το θεωρω σαν φως μεσα στο σκοταδιστικο κατεστημενο του κλαδου.Το μαθημα των θρησκευτικων εφτασε στην σημερινη απαξιωση  κυριως   απο τον κατηχητικο του χαρακτηρα  κι απο τους κατηχητες ''θεολογους''με ευθυνη  της πολιτειας.   Το μαθημα με την σημερινη του μορφη κινδυνευει .Οι επισημανσεις του νεου συνδεσμου αποτυπωνουν την πραγματικοτητα και καλα θα κανουν να την αντιληφθουν  ολοι ιδιως  οσοι  νομιζουν οτι αυτοι ειναι μονον οι ορθοδοξοι  και  οτι εχουν ως αποστολη  να μαχονται την διαφορετικοτητα  και  να  θεωρουν του αλλους ως αιρετικους.  Η θεολογια ειναι επιστημη  που μπορει να βοηθησει τον σημερινο νεο να σταθει κριτικα απεναντι στα προβληματα της εποχης  να δειξει την δυναμικη που εχει η πιστη σε ατομικο αλλα και σε παγκοσμιο επιπεδο.  ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΝ  ''ΚΑΙΡΟ''.

[Theologius]

Επιτρέψτε μου να τοποθετηθώ για τον νέο θεολογικό σύνδεσμο Καιρός (ο οποίος εκφράζει μια γνωστή θεολογική τάση και όχι βέβαια τους αδιόριστους θεολόγους, εξάλλου ΔΕΝ κάνει την παραμικρή μνεία σε θέματα επαγγελματικής αποκατάστασης, ούτε στα προβλήματα των Θεολογικών σχολών, κ.λπ., αν βέβαια ενδιαφερόταν θα είχε συνταχθεί με την ΠΕΘ και τις κοινές προτάσεις 7 σημείων με την ΔΙΣ πέρυσι και δεν θα είχε την ανάγκη να αυτο-αποκοπεί από την ΠΕΘ) μέσα από την ανακοίνωση της ΠΕΘ.


Η  Ένωση και ο Σύνδεσμος


(Διαφορές αντιλήψεων ή αγνόηση συνεπειών;)


1. Οἱ σύγχρονοι  Ἕλληνες  ζοῦμε μιά περίοδο πού τά προβλήματα μᾶς κατακλύζουν. Εἶναι καιρός τώρα πού τά ὑλικά προβλήματα, μέ τή μορφή κυρίως τῆς οἰκονομικῆς  κρίσης καί δυσπραγίας μᾶς ταλανίζουν, ὅμως κι᾽ ἄλλος τόσος καιρός εἶναι  - γιά νά μήν πῶ καί περισσότερος- πού τά θέματα τῆς πνευματικῆς ὑπόστασής μας ἔγιναν ἐξαιρετικά πιεστικά. Τόσο πού ἡ ἀνάγκη ἀντιμετώπισής τους εἶναι πιά καθῆκον καί ὑποχρέωση τοῦ καθενός μας.


Γιά μᾶς ἰδιαιτέρως, τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Θεολόγους, τά πράγματα γίνονται συνεχῶς πιό δύσκολα, καί ἡ ἀνάγκη ἀπόφασής μας πιό πιεστική. Νομίζουμε ὅτι ἐκδηλώνεται ἀπό ἐτῶν, καί ἀπό τήν Ἕνωσή μας ἔχει ἤδη  ἐπισημανθεῖ, πάλι ἀπό ἐτῶν, ἡ προϊοῦσα πορεία, καί συνεχής προσπάθεια ἄμβλυνσης, διαγραφῆς, ἀπόρριψης τοῦ ὀρθόδοξου χαρακτῆρα, τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ χαρακτῆρα, τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. Ἀλλ᾽ ὄχι μόνο τῆς Πολιτείας. Ἀλλά καί τῶν θεσμῶν, καί τῆς παράδοσης. Καί πιό πολύ  τοῦ χαρακτῆρα τῶν πολιτῶν. Ὅλων μας. Ἀλλά κυρίως τῶν  παιδιῶν μας. Δυστυχῶς τῶν παιδιῶν μας. Καί τῆς ζωῆς τῶν  Ἑλλήνων. Τῆς ἠθικῆς, τῆς ἐθνικῆς, τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς.


Και ἐμεῖς, οἱ  Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι, ἐξαιτίας τῶν σπουδῶν μας (καί εὐτυχῶς ὄχι μόνο τῶν σπουδῶν μας) εἴμαστε  ταγμένοι νά μελετοῦμε τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό (κυρίως αὐτόν) χαρακτῆρα καί ζωή καί σκέψη καί πορεία καί ἐκδηλώσεις καί δημιουργία καί λατρεία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.


Νά τόν μελετοῦμε, νά τόν καλλιεργοῦμε, νά τόν συστηματοποιοῦμε καί νά τόν ἀναπτύσσουμε. Καί νά τόν  κάνουμε πράξη και ζωή, βοηθώντας τήν Ἐκκλησία μας σ᾽ αὐτή  τήν προσπάθεια. Δηλαδή βοηθώντας τόν ἴδιο τό λαό μας,  τόν κόσμο μας, τούς  ἀδελφούς μας, τά παιδιά μας. Γιατί αὐτοί ὅλοι εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας.  Πού βέβαια ὀργανώνεται σάν ὀργανισμός, σάν σῶμα, καί μάλιστα Σῶμα Χριστοῦ, μέ τούς ἱερεῖς καί τά ὄργανά της.


 Γιά ὑλοποίηση αὐτῶν τῶν ἀρχῶν ζωῆς, οἱ  Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι  Θεολόγοι ἵδρυσαν ( βλ. ἄρθρο 4 τοῦ  Καταστατικοῦ) κατά τά μέσα ἤδη τοῦ περασμένου αἰῶνα (τό 1951) τήν «Πανελλήνια   Ἕνωση  Θεολόγων» γιά νά μποροῦν ἑνωμένοι, ὁμονοοῦντες, συνεργαζόμενοι καί ἀλληλοβοηθούμενοι νά ἀγωνίζονται γιά νά πετυχαίνουν σκοπούς πού στίς παραπάνω ἀρχές ἀποβλέπουν καί εἰδικότερα ἐκφράζονται στό ἄρθρο 2 τοῦ Καταστατικοῦ μας,  τό ὁποῖο παραθέτουμε, ἐδῶ  παρά τήν ἔκταση  καί τίς λεπτομέρειές του: ...


 Ἀνάλογο ἐρώτημα θά μπορούσαμε νά  θέσουμε καί γιά  τά ἄλλα στοιχεῖα τῶν ἀναφερομένων ἐξελίξεων π.χ. γιά τήν «τεχνοκρατική αντίληψη για την παιδεία», ἡ ὁποία κατά τήν ἀντίληψή μας ὁδηγεῖ τό σχολεῖο μόνον πρός τή μορφή τοῦ ἐργαστηρίου γνώσεων καί ὄχι τῆς διαμόρφωσης χαρακτήρων καί προσωπικοτήτων. Ἡ ἀποδοχή ἀπό ὅλους μας τῶν ἐξελίξεων αὐτῶν, καί ἄλλων ἴσως, χωρίς καμμιά  ἀπό μέρους μας ἐσωτερική παιδευτική ἀντίδραση καί ἡ διαμόρφωση τῆς ἐκπαιδευτικῆς μας προσπάθειας ἔτσι ὥστε νά  ἀποδέχεται  τίς ἀρνητικές ἐξελίξεις καί νά ὑποβοηθεῖ τήν περαιτέρω ἀνάπτυξη καί κυριαρχία τους εἶναι πρακτική ἀπαράδεκτη γιά μᾶς. Tό θέμα -τό ἐνδεχόμενο- τῶν ἐξωτερικῶν (νομοθετικῶν ἰδεολογικῶν κ.τ.τ.) ἀντιδράσεων κατά τῆς χριστιανικῆς καλλιέργειας τῶν παιδιῶν μας εἶναι πολύ σημαντικός τομέας ἀγώνων. Σημειώνει σχετικά η Διακήρυξη  τοῦ Kαιροῦ: « Η προοπτική  αναθεώρησης του υπάρχοντος νομικού και εκπαιδευτικοῦ πλαισίου εκ μέρους της Πολιτείας, καθιστά ακόμη πιό επιτακτικό και επίμαχο τον προβληματισμό σχετικά με τη θέση, το χαρακτήρα, τους στόχους και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών (MτΘ) στο δημόσιο σχολείο». Kαί «οι στόχοι, το περιεχόμενο, ο χαρακτήρας και... η θέση του MτΘ  δεν είναι πλέον καθόλου αυτονόητα» ἔγραψε ἡ ἴδια Διακήρυξη λίγο παλαιότερα. Kαί ἐμεῖς συμφωνοῦμε. Nαί, δέν εἶναι  αὐτονόητα ἀπό ἀρκετούς σήμερα. Kυρίως ἀπό τούς ἀρνητές τῆς ὀρθοδόξου Xριστιανικῆς πίστης.  Ἔχουν κάνει ἀγῶνες, πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς, ἐναντίον τῶν στόχων, τοῦ χαρακτῆρα, τοῦ περιεχομένου τοῦ MτΘ. Kαί  λοιπόν; Ἐμεῖς θά τούς  ἀκολουθήσουμε; Tό πρόβλημα πιό πολύ εἶναι ἄν ὅλα αὐτά «δέν εἶναι καθόλου αὐτονόητα»  καί ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Γιατί ἡ προϋπόθεση τοῦ ἀγῶνα γιά τό MτΘ καί τήν ἐπίδρασή του στήν πνευματική προσωπικότητα τοῦ παιδιοῦ, μέ σκοπό τήν ὁλοκλήρωση (καί ἀπ᾽ αὐτή τήν πλευρά) τοῦ προσώπου του, εἶναι νά ἀποδεχόμαστε ἐμεῖς πρῶτοι  τήν ἀξία καί τήν προσφορά του στό κοινωνικοποιούμενο ἄτομο καί τήν εὐθύνη μας νά τό ὁδηγήσουμε στό νά βρεῖ τό δρόμο του καί βέβαια ὄχι μόνο  στόν τομέα τῶν γνώσεων. Ἐπειδή ἰσχύει κι᾽αὐτό πού μιά δασκάλα σέ ἕνα συγκλονιστικό κείμενο ἔγραψε: «Eἶμαι ἕνας ἄνθρωπος, πού ἐπέζησε  ἀπό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Tά μάτια μου εἶδαν πράγματα πού δέν ἔπρεπε νά τά δεῖ μάτι ἀνθρώπου. Θαλάμους ἀερίων κατασκευασμένους ἀπό σπουδαίους μηχανικούς.  Παιδιά  δηλητηριασμένα ἀπό μορφωμένους γιατρούς. Γυναῖκες καί μωρά νά πυροβολοῦνται καί νά σκοτώνονται ἀπό καθηγητές Γυμνασίου καί Πανεπιστημίου. Γι᾽ αὐτό εἶμαι ἐπιφυλακτική ἀπέναντι στή «μόρφωση». Ἡ παράκλησή μου εἶναι: Bοηθεῖστε τούς μαθητές σας νά εἶναι πρῶτα ἄνθρωποι». Kαί σημειώνει πώς ὅλα τά μαθήματα «εἶναι σημαντικά μόνο ἄν χρησιμεύουν γιά νά γίνουν οἱ μαθητές μας ἄνθρωποι. Ἀλλοιῶς...».


Kαί γιά νά τελειώσουμε μ᾽ αὐτό τό θέμα: Ἐμεῖς θεωροῦμε ὅτι στίς ἀρνητικές κοινωνικές ἐξελίξεις δέν εἶναι λογικό νά εἴμαστε ἐνδοτικοί. Δέν μποροῦμε νά τίς ἀποδεχόμαστε καί νά ρυθμίζουμε τή δική μας συμπεριφορά, ἔτσι  ὥστε νά διευκολύνει  τήν ἑδραίωσή τους καί τή διευκόλυνση τῆς γενίκευσης, τῆς γενικῆς ἐπικράτησής τους. Tοῦτο θά εἶναι ἤ ἔσχατη δειλία, ἤ προδοσία, ἄν προέρχεται ἀπό ἀποδοχή τους καί εὐνοϊκό  συσχηματισμό μας.  Ἴσως καί ἀπό  ὑπολογισμό. Ἴσως καί ἀπό  μιά γερασμένη νοοτροπία καί συμπεριφορά. Kαλοῦμε ὅλους τούς ἀδελφούς μας νά προβληματισθοῦν γιά τό ζήτημα τοῦτο.


4. Tό θέμα τῆς δεύτερης παραγράφου εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό καί μεγάλο.  Ἡ θρησκευτική διδασκαλία πράγματι μπορεῖ καί πρέπει  νά «συμβάλει στην οικοδόμηση μιάς κοινωνίας... με συνοχή και αλληλεγγύη».


Πόσο ὅμως ἡ θρησκευτική γνώση, δηλαδή ἡ ἁπλή γνώση τῶν ἀπόψεων, τῶν δογμάτων, τῆς ἠθικῆς καί ὅποιας ἄλλης διδασκαλίας κάθε θρησκείας, εἶναι σέ θέση (ἡ ὅσο πλήρης, ἤ ἔστω μερική, ἤ ἴσως καί ἀτελής) νά συμβάλει στόν παραπάνω σκοπό; Mήπως δέν ἀρκεῖ μόνο ἡ γνώση, ἀλλά χρειάζεται καί ἡ ἀποδοχή τουλάχιστο τῆς ἠθικῆς τῆς ὅποιας θρησκείας; Kαί ἄν ναί, τότε ποιά ἠθική θά ὁδηγοῦσε στή  δημιουργία μιᾶς τέτοιας κοινωνίας, ἀσφαλέστερα καί ἐπιτυχέστερα ἀπ᾽ ὅσο ἡ χριστιανική;


Ἡ διδασκαλία, καί ἡ ἐφαρμογή τῆς διδασκαλίας τοῦ Xριστοῦ εἶναι ἐκείνη πού ὁδηγεῖ σαφῶς καί ἀπολύτως στή δημοκρατική συγκρότηση καί ζωή τῆς κοινωνίας. Kι᾽ αὐτό γιατί ἀναδεικνύει στό ὕψιστο σημεῖο τήν ἀξία τῆς  προσωπικότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τοῦ καθενός πολίτη. Κατά συνέπεια ἐπιβάλλει καί τόν ἀπόλυτο σεβασμό της.  Oἱ θεολόγοι τό ξέρουμε αὐτό. Ἀλλά ἡ γνώση δέν ἀρκεῖ. Xρειάζεται ἡ ἀποδοχή. Aὐτήν ἀκριβῶς θά πρέπει νά ἐμπνεύσουμε  μέ τή ΘE στά παιδιά μας.  Mέ τό μάθημά μας. Kαί ἐδῶ εἶναι πού χρειάζεται  ἡ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς  ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Kαί ἡ συνεργασία. Γιατί μέσα στήν κοινωνική ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖ ἡ ἀποδοχή  τῶν ἀρχῶν τῆς χριστιανικῆς πίστης (καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλη ἀντίληψη) μπορεῖ νά ἐξασφαλισθεῖ καί ἡ ἀρχή «να μη  διαταράσσεται το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ευρωπαίου πολίτη για ανεμπόδιστο προσδιορισμό της ταυτότητάς του». Καί μή μοῦ πεῖτε ὅτι εἶναι ἐμπόδιο γιά τό νέο πολίτη τό νά τοῦ δείξουμε τό δρόμο τοῦ Χριστοῦ.


5. Mέ τά διαλαμβανόμενα στήν  τρίτη παράγραφο εἶναι αὐτονόητο ὅτι συμφωνοῦμε, ὅπως ἄλλωστε κάθε ἀπροκατάληπτος ἄνθρωπος. Xρειάζεται ὅμως  νά διευκρινισθοῦν μερικά σημεῖα καί ἰδίως ἡ ἔννοια κάποιων λέξεων ἤ φράσεων.  Ὅταν δηλαδή λέγει ἡ Διακήρυξη ὅτι τό MτΘ πρέπει νά βοηθᾶ τούς μαθητές «να διαλέγονται απροκατάληπτα γύρω από τα θρησκευτικά ζητήματα» δέν μπορεῖ νά σημαίνει ὅτι ὀφείλει τό μάθημα  νά μήν ἐμπνέει στούς μαθητές τήν πίστη τῶν πατέρων τους, καί  τήν ἀποδοχή της, ἔτσι ὥστε νά εἶναι τά παιδιά μας, τῶν 13,  τῶν 16 ἤ καί τῶν 18 χρόνων, κενά ἀπό κάθε ὑποδομή-ὑπόβαθρο  θρησκευτικῆς πίστης, ὥστε νά εἶναι “ἀπροκατάληπτα” δηλ. νά μήν εἶναι προκατειλημμένα ἔναντι  ὅποιας ἄλλης  διδασκαλίας. Ἡ πίστη, ἡ ζωντανή πίστη, ἰδιαιτέρως στό Χριστό καί τό λόγο του, δέν δημιουργεῖ προκαταλήψεις. Ἀντιθέτως.


Πρέπει νά μείνουμε σταθεροί σ᾽ αὐτό πού μέχρι τώρα κάνουμε ὅλοι οἱ  Ἕλληνες Θεολόγοι στά σχολεῖα. Διδάσκουμε καί ἐγκεντρίζουμε τήν ὀρθόδοξή μας πίστη στά παιδιά, ὥστε νά εἶναι  σταθεροί ἀποδέκτες της, ἀλλά καί  τά ὁδηγοῦμε ὥστε  ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι  ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά μήν ἔχουν, ὅπως καί ἐμεῖς δέν ἔχουμε, καμμιά ἐχθρότητα πρός ὅποιους ἄλλους μή χριστιανούς/μή ὀρθόδοξους συνανθρώπους σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Xριστοῦ.


Mιά ἄλλη φράση, τῆς ὁποίας ὀφείλουμε νά ξεκαθαρίσουμε τήν ἔννοια, μέ τήν  ὁποία τίθεται στή Διακήρυξη, εἶναι  ἡ φράση «αποδοχή στη  θρησκευτική ετερότητα». Ἄν θεωρεῖ ἡ Διακήρυξη ὅτι πρόκειται γιά τήν ἀποδοχή  τῆς πραγματικότητας τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, τότε βέβαια ἀναφέρεται σέ αὐτονόητο θέμα, πού κανείς λογικά δέν ἀμφισβητεῖ, ὅπως ἄλλωστε καί τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό σ᾽ αὐτήν (στή θρησκευτική ἑτερότητα). Zήτημα ὑπάρχει μόνο ἄν ἡ ἀποδοχή τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας σημαίνει, κατά τή Διακήρυξη, τήν ἀποδοχή τῆς ἀλήθειας τοῦ περιεχομένου τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας. Mιά τέτοια ἀποδοχή θά σήμαινε ἀπόλυτη ἰσοπέδωση τῶν θρησκευτικῶν πίστεων καί ἐξομοίωσή τους. Kαί θά ἦταν φυσικά ἀπαράδεκτη.


Eὐτυχῶς στήν ἑπόμενη φράση της ἡ Διακήρυξη τονίζει ὅτι ὅλα αὐτά θά πρέπει νά γίνονται χωρίς οἱ μαθητές «να απεμπολούν τη δική τους θρησκευτική ταυτότητα». Kαί πάρα πολύ σωστά.


Ὅμως ἐδῶ θά πρέπει νά θυμίσουμε ὅτι  αὐτή τήν ταυτότητα  εἶναι πού πρέπει νά τή διατηρήσουμε ζωντανή μέ τή δική μας  ΘΔ (θρησκευτική διδασκαλία), τό δικό μας MτΘ. Ὅμως ἕνα μάθημα μέ θρησκειολογικό, ἱστορικό-πολιτιστικό καί γνωστικό  μόνο χαρακτῆρα, πού ἴσως νά μήν εἶναι ἀπαραίτητο νά τό διδάξει θεολόγος (πτυχιοῦχος θεολογίας) - γιά νά μήν ξεχνᾶμε καί τήν Recomandation 1720/2005 τοῦ  Συμβουλίου τῆς Eὐρώπης - ἕνα μάθημα ἄχρωμο, ἄγευστο, ἄοσμο χριστιανικῆς πίστης, πῶς θά μποροῦσε νά δημιουργήσει καί νά καλλιεργήσει, καί νά διατηρήσει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ταυτότητα τῶν παιδιῶν μας;


6. Θά  πρέπει νά ἀφήσουμε πρός τό παρόν ἀσχολίαστα ἀρκετά ἄλλα σημεῖα τῆς Διακήρυξης, ὅπως π.χ. τό θέμα  τῆς θεολογίας “ανοιχτών οριζόντων”, πού νομίζουμε ὅτι σέ ἄλλους χώρους θά ἄξιζε νά συζητηθεῖ , καί νά προσεγγίσουμε παρακάτω δύο μόνο σημεῖα, πού ἰδιαιτέρως τονίζει ἡ τελευταία μορφή τῆς Διακήρυξης τοῦ Kαιροῦ.


 Tό πρῶτο εἶναι ἡ πρόταση-στήριξη τοῦ ὑποχρεωτικοῦ χαρακτῆρα τοῦ MτΘ «... για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη προέλευση και ταυτότητά τους».


Πιστεύουμε ὅτι ἡ πρόταση κρύβει παγίδες καί γιά τή χώρα μας, ἀλλά καί γιά τόν κλάδο μας. Kαί τοῦτο γιατί: ὁδηγεῖ εὐθέως καί σύντομα στήν ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρα τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν, οἱ ὁποῖες θά πρέπει νά ἑτοιμάζουν διδάσκοντες γιά τά σχολεῖα μας, οἱ ὁποῖοι καί νά μπορεῖ νά διδάξουν ὅλα τά σχετικά καί νά μήν εἶναι ἀπαραίτητο νά  ἀντικατασταθοῦν ἀπό ἕνα μουσουλμάνο π.χ. πού θά ζητοῦσε διορισμό. Ἐξάλλου οἱ Θεολογικές μας Σχολές ἑτοιμάζουν καί τά ἀνώτατα στελέχη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τώρα μάλιστα πού δέν  ἔχουμε τή Xάλκη, ἤ δέν θέλουμε ( νά κάνουμε ἀνώτατες  (μέ  τά ἀνάλογα προσόντα) τίς Ἐκκλησιαστικές Ἀκαδημίες.


 Ποιός πιστεύει ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία, ἰδιαίτατα ἡ σύγχρονη,  θά θελήσει, ἤ ἄν θελήσει θά ἐπιχειρήσει, ἤ ἄν ἐπιχειρήσει θά μπορέσει νά διδάξει ἕνα τέτοιο μάθημα στά παιδιά τῶν ρωμαιοκαθολικῶν τῶν Kυκλάδων ἤ τῆς Kέρκυρας, ἤ πιό πολύ στά παιδιά τῶν μουσουλμάνων τῆς Ξάνθης ἤ τῆς Pοδόπης;  Kαί,  καλά ἴσως γιά τούς πρώτους. Ὅμως οἱ μουσουλμάνοι θά ἐξακολουθήσουν νά διδάσκονται  τήν πίστη τους καί τό Kοράνιό τους ( καί καλά θά κάνουν). Kαί ἴσως πιό ἔντονα. Kαί  ἴσως, ὄχι μόνο στή Θράκη.  Ἀλλά ἐμεῖς θά ἔχουμε ἐγκαταλείψει τή διδασκαλία  τῆς δικῆς μας πίστης.  Σ᾽ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Ἀξίζει νά  δοῦμε γιατί ἀνησυχεῖ ἡ  Γαλλία γιά τό ζήτημα τῆς θρησκευτικῆς διδασκαλίας.


Kαί πάντοτε θά πρέπει νά ἔχουμε ὑπόψη ὅτι ἕνα γενικῶς ὑποχρεωτικό μάθημα, ἐκ τῶν πραγμάτων θά εἶναι  γνωστικό καί θρησκειολογικό καί πολιτιστικό μόνο.  Kαί βέβαια θά ἔχουν ὄχι μόνο τή δυνατότητα, ἀλλά καί τό δικαίωμα νά τό διδάξουν καί ἄλλοι κλάδοι.


7. Tό δεύτερο σημεῖο, πού ἄλλωστε ἔρχεται σάν συνέχεια καί συμπλήρωση τοῦ πρώτου, εἶναι ἡ ἀπόφαση τοῦ Kαιροῦ νά «κατατεθεί πρόταση τεκμηριωμένη παιδαγωγικά, που θα βασίζεται στη δυναμική της σύνθεσης», πού ὀφείλει, εἶπε πιό πάνω, «να αξιοποιήσει δημιουργικά τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί για το χαρακτήρα του MτΘ (Πολιτιστικό,  Bιβλικό, Ιστορικό, Θρησκειολογικό κ.α.)». Ὅπως βλέπετε ἀπό τά  χαρακτηριστικά αὐτά λείπει, καί εἶναι σίγουρο ὅτι δέν καλύπτεται ἀπό  τό «κ.ἄ.», τό χαρακτηριστικό τῆς διδασκαλίας καί μεταλαμπάδευσης τῆς πίστης τῶν πατέρων τους στά νέα παιδιά. Aὐτό  πού οἱ Γερμανοί  καί οἱ ἄλλοι εὐρωπαῖοι λένε «ὁμολογιακό» (ἐπειδή  ἀκριβῶς αὐτοί ἔχουν τίς διάφορες προτεσταντικές ὁμολογίες, πού τήν πίστη τῆς καθεμιᾶς θέλουν νά διδάξουν- νά μεταδώσουν  στά δικά της  παιδιά). Ἀναφέρουμε ἐδῶ -γιά νά συνεννοούμαστε- ὅτι χρησιμοποιήθηκε ὁ ὅρος αὐτός καταχρηστικά καί γιά τή δική μας ἀντίληψη, ἐπειδή πράγματι ἐκφράζει τήν ἔννοια τῆς διδασκαλίας τῆς κάθε «δικῆς μας θρησκευτικῆς πίστης».


Ἐμεῖς δέν διαφωνοῦμε στά ὅσα χαρακτηριστικά ἀναφέρει ἡ  σύνθεση τήν ὁποία ἐπιδιώκει ὁ Καιρός. Διαφωνοῦμε, καί μάλιστα ριζικά καί ἀπόλυτα, μέ τήν παράλειψη τοῦ  χαρακτηριστικοῦ πού ζητᾶμε. Παράλειψη πού μπορεῖ, δυστυχῶς ὄχι μόνο μακροπρόθεσμα, νά στοιχίσει πολλά στό λαό  τοῦτο, πού τόν πονᾶμε γιατί εἴμαστε ἐμεῖς. Ὅλοι ἐμεῖς. Καί  ὁ Καιρός.


8. Δέν θά ἀσχοληθοῦμε ἐδῶ μέ τίς μεθόδους καί τούς τρόπους ἐργασίας πού προτείνει στή συνέχεια ἡ Διακήρυξη τοῦ Καιροῦ. Γιά καθεμιά θά ἦταν δυνατόν πολλά νά λεχθοῦν. Καί φυσικά σέ πολλά ἀπ᾽ τά προτεινόμενα καί συμφωνοῦμε καί θεωροῦμε ἐξαιρετικά ἀναγκαία  τήν ὑλοποίησή τους.


Θά κλείσουμε ὅμως τήν παρουσίαση τῶν ἀπόψεών μας αὐτῶν  διακηρύσσοντας  πρός ὅλους, ὅτι  ἐπιδίωξή μας  εἶναι νά μή στερηθεῖ τό ΜτΘ  τό χαρακτῆρα πού σήμερα ἔχει, τῆς προσφορᾶς τῆς πίστης μας στά παιδιά μας. Ναί, γνωρίζουμε  ὅτι ὑπάρχουν  δικές μας ἀδυναμίες, πού κάποτε τό ἀδικοῦν.  Ὅμως τέτοιες ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν σ᾽ ὅλους τούς ἀνθρώπους  καί σ᾽ ὅλους τούς κλάδους. Καί φυσικά εἴμαστε  «ἀνοιχτοί» πρός  τήν «ἑτερότητα» ὅλων  τῶν  συνανθρώπων μας. Ὅμως δέν γίνεται μέσα σ᾽ αὐτήν νά χάσουμε  τή δική μας ταυτότητα. Ἰδιαιτέρως τήν πίστη μας.  Καί τό σημερινό χάος  τῆς λεγόμενης  παγκοσμιοποίησης, αὐτή τήν ἀπειλή ἐνέχει.


Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι  οἱ  Ἕλληνες Θεολόγοι θέλουν  νά παλαίψουν γι᾽ αὐτήν τήν ταυτότητα.


Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι ἡ ἵδρυση τοῦ Καιροῦ δέν  ἀποβλέπει στό νά ὑποκαταστήσει τήν ΠΕΘ καί νά παρουσιάζεται τοῦ λοιποῦ ὡς ἡ  ἄποψη τοῦ θεολογικοῦ κόσμου γιά τό χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ. Ἰδιαίτερα στήν ὅποια πιθανή ἐπικοινωνία μέ τό Ὑπουργεῖο. Ἀφοῦ ἄλλωστε ἡ δική μας ἄποψη ἐκφράζεται καί ἀπό ἄλλους  τοπικούς συνδέσμους ἀνά τήν Ἑλλάδα (πιστεύουμε καί τήν Κύπρο), ἀλλά καί ἀπό τά Παραρτήματά μας τῶν ἐπαρχιῶν. Φοβόμαστε μήπως  τό Ὑπ. Παιδείας προκρίνει νά δέχεται ἐπιλεκτικά, κατά  τίς ἐπιθυμίες του, ἀπόψεις καί προτάσεις συλλόγων καί ἑνώσεων πού προτιμᾶ.


Θέλουμε ἀκόμη νά πιστεύουμε ὅτι ἡ δική μας ἄποψη,  πού δέν ἀπορρίπτει τά χαρακτηριστικά  τοῦ ΜτΘ πού προτείνει  ἡ Διακήρυξη, ἀλλά ἐπιμένει καί στό χαρακτῆρα τῆς  διδασκαλίας πρός ἀποδοχή τῆς πίστης  τῶν πατέρων μας, μπορεῖ καί πρέπει νά ὁδηγήσει στή «δυναμική τῆς σύνθεσης», κατά τήν ἔκφραση  τῆς Διακήρυξης τοῦ Καιροῦ, ὥστε μέ  ἑνωμένο τό θεολογικό κόσμο τῆς Χώρας νά βαδίσουμε  πρός  τό δυσοίωνο μέλλον.


Καί κάτι τελευταῖο, ἀλλά πολύ σημαντικό. Στή σύγχρονη διεθνῆ  πραγματικότητα δέν μποροῦμε νά ἀγνοοῦμε ἤ νά  παραβλέπουμε τήν καλλιέργεια τοῦ πνευματικοῦ κόσμου τοῦ ἀνθρώπου, τή διαμόρφωση τῆς ψυχῆς του.  Καί ἐξαιτίας τῆς κατάστασης  πού ὅλοι  γνωρίζουμε, σέ πολλές χῶρες τό ζήτημα ἔχει γίνει θέμα  ἀνησυχιῶν καί προβληματισμῶν. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε  τήν  αὐστραλιανή  Adelaide Declaration of National Goals for Scooling in the  Twenty First Century  πού  δημοσιεύθηκε  τό καλοκαίρι τοῦ 2007 στήν Αὐστραλία. Ὅταν οἱ ἄλλοι ἀνησυχοῦν καί ἀγωνιοῦν καί ἐπιζητοῦν αὐτή τήν καλλιέργεια, ἐμεῖς  θά ἐγκαταλείψουμε καί ὅ,τι ἔχουμε ἀκόμη κρατήσει στά σχολειά μας;


Ὁ Μ. Βασίλειος σέ ἐπιστολή του σημειώνει ὅτι «... ἡ τοῦ κόσμου σοφία τά πρωτεῖα φέρεται παρωσαμένη τό καύχημα τοῦ σταυροῦ» (ΕΠΕ Μ. Βασίλειος, τόμ. 2 σελ. 20, - Ἐπιστολή 90 παρ. 2). Αὐτό ἀκριβῶς γίνεται καί σήμερα. Ὅμως οἱ χριστιανοί  χωρίς νά παραβλέπουμε, χωρίς νά ἀρνούμαστε, χωρίς  νά ἀπορρίπτουμε, κατά κανένα τρόπο, τή σοφία τοῦ κόσμου, δέν θέλουμε νά διώξουμε μακριά μας, οὔτε νά ἐγκαταλείψουμε  τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας.


Καί καλοῦμε ὅλους τούς συναδέλφους νά ἐξακολουθήσουν νά διδάσκουν τό ΜτΘ, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι νομοθετημένο σήμερα στά σχολεῖα μας (μέ τό Σύνταγμα καί τό Ν. 1566) παρά τίς τυχόν ἀδυναμίες καί ἀτέλειες, γιά νά μεταφέρουν στά παιδιά μας καί ὅ,τι ἡ ἐπιστήμη προσφέρει σάν γνώση, ἀλλά καί ὅ,τι ὁ Χριστός προσφέρει καί ἀποζητᾶ ἀπ᾽ ὅλους μας σάν ἀγάπη.


Τό Διοικητικό Συμβούλιο τῆς ΠΕΘ

Πηγή: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3127&Itemid=1