0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Καλημέρα συνάδελφοι!!!!Ποιος θα είχε την καλοσύνη να με βοηθήσει με τη σύνταξη του παρακάτω αποσπάσματος;"οὐδὲ γὰρ ἂν δήπου πρέποι, ὦ ἄνδρες, τῇδε τῇ ἡλικίᾳ ὥσπερ μειρακίῳ πλάττοντι λόγους εἰς ὑμᾶς εἰσιέναι" Πλάτωνος, Απολογία:Μετφ: Γιατί δεν θα έπρεπε, άνδρες, σ' αυτή την ηλικία να προσέρχομαι ενώπιον σας πλάθοντας λόγους σαν μικρό παιδί.Καθώς υπάρχει απαρέμφατο από ρήμα κίνησης δικαιολογείται η ύπαρξη τελικής μετοχής σε ενεστώτα: πλάττοντι; Ή απλά είναι επιθετική; Μάλιστα, θα είναι συνημμένη στο "μειρακίῳ". Το " ὥσπερ μειρακίῳ" τι θα μπορούσε να είναι;
Είμαι νέο μέλος και θα ήθελα κι εγώ τη βοήθειά σας πάνω στο θέμα των αναφορικών προτάσεων και πιο συγκεκριμένα, των μεικτών αναφορικών!Κατά την αναγνώρισή τους, πέρα από την επιρρηματική τους έννοια, οφείλουμε να επισημάνουμε και την ονοματική τους; Διότι σε αρκετά παραδείγματα είναι αρκετά δύσκολο να εντοπιστεί!π.χ. Τὴν μητέρα ἐμακάριζον, οἵων τέκνων ἔτυχεν
Και μια και (ξανά) άνοιξα το θέμα, στην περίπτωση που μία αναφορική προσδιοριστική λειτουργεί ως επιθετικός προσδιορισμός στην προσδιοριζόμενη λέξη, δεν πρέπει κατά κανόνα να συμφωνεί σε γένος, αριθμό και πτώση;
Για παράδειγμα στην πρόταση: Ἐποιοῦντο διαβάσεις ἐκ τῶν φοινίκων, οὓς ηὕρισκον ἐκπεπτωκότας, πώς αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για επιθετικό πέρα από το νόημα;