PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

.
Μεταβατική περίοδος κοροϊδία για όσους είχαν προγραμματίσει τη ζωή τους στηριγμένοι πάνω σε νόμους του Ελληνικού Κράτους!
Η ζωή έχει γυρίσματα όμως και πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα ένα μεγάλο μέρος από αυτους που θέλησαν να επωφεληθούν από τον γραπτό ΑΣΕΠ...

Καθόλου κοροϊδία. Αν κάποιος άνηκε στην κατηγορία που γραφόταν στην επετηρίδα "γιατί τσάμπα ήταν" κι είχε απλά στο νου του ότι κάποια στιγμή θα έρθει η σειρά του, αυτό δε λέγεται "προγραμματίζω τη ζωή μου". Το υπόλοιπο κομμάτι, ασχολίαστο.

Όταν λέμε 2 φορές τι εννοούμε;
2 φορές Α1 και 2 φορές Α2 και 2 φορές Β;
Καλά το Β είναι το λιγότερο...

Οι νεοδιόριστοι αξιολογούνται και τις 2 χρονιές που είναι δόκιμοι. Οπότε ναι, 2 φορές από το καθένα.

Τον «μέσο φοιτητή» των ίδιων χρόνων που σπουδάσατε και εσείς εννοείτε, ή τον μέσο σημερινό (έστω της τελευταίας δεκαετίας); Γιατί αν εννοείτε τον δεύτερο, τότε (α) σίγουρα δεν έχει προλάβει -στην πλειονότητά τους τουλάχιστον- να διοριστεί, καλά-καλά ούτε να προσληφθεί ως αναπληρωτής, και (β) τεχνολογικά αναλφάβητο δεν τον λες, τουλάχιστον ως προς τη χρήση mainstream πλατφορμών, ή χρήση των οποίων έχει γίνει δεύτερη φύση για τους περισσότερους. Επίσης, η πολυνομία και ο κατακερματισμός καθιστούν έτσι κι αλλιώς έργο για δυνατούς ερευνητές -ή για επαγγελματίες των νομικών επιστημών- το να βρεις το σύνολο των διατάξεων που διέπουν ένα θέμα που σε καίει. Και είναι επίτηδες καμωμένα έτσι, ακριβώς ώστε ο μέσος πολίτης να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να μη διεκδικεί, είτε γιατί το κόστος είναι δυσανάλογο του οφέλους, είτε γιατί η κόπωση είναι εξαντλητική και σε κάνει να λες «άι σιχτίρ» και να τα παρατάς. Θέλει γερό στομάχι (και ατσάλινα νεύρα) να ψάχνεις τους νόμους…

α) το ότι χρησιμοποιούν Facebook, Instagram, Tik Tok δε σημαίνει ότι δεν είναι τεχνολογικά αναλφάβητοι. Όπως το ότι το 3χρονο έχει μάθει να ξεκλειδώνει το κινητό, να μπαίνει στο YouTube και να βάζει να δει Πέπα το γουρουνάκι δε σημαίνει ότι ξέρει από υπολογιστές.

β) δεν εννοούμε να ξέρει τον κάθε νόμο που υπάρχει. Εννοούμε να ξέρει να διαβάζει την εγκύκλιο μεταθέσεων ή την εγκύκλιο αναπληρωτών κι αν κάτι τον προβληματίζει, να έχει τη στοιχειώδη νοημοσύνη να κοιτάξει  μέσα στην εγκύκλιο το νομικό πλαίσιο και να αναζητήσει τους αντίστοιχους νόμους κι άρθρα. Εφόσον μπορώ να το κάνω εγώ, θα έπρεπε να μπορούν να το κάνουν όλοι.

Οι εκκαθαριστικοι μετά την Γ φάση ξέρουμε πότε θα βγουν?

Έχουν βγει εδώ και μέρες. Σας έχω πει ότι στην 1η καρτέλα γράφει ημερομηνία ενημέρωσης. Σχεδόν πάντα τους ενημερώνω την ίδια μέρα.

Ενώ οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων είναι όλοι ικανότατοι για να κάνουν σοβαρές επιστημονικές εργασίες με βιβλιογραφία και κριτική και πρωτοτυπία. Ενταξει ας σοβαρευτούμε λίγο. Το θέμα με τα κολλέγια είναι ότι δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα και βασικά το ταξικό κομμάτι, ότι μπορεί να μην θεωρείσαι καλός για να μπεις στο πανεπιστήμιο αλλά αν εχεις λεφτά αγοράζεις πτυχίο. Μην παριστάνουμε όμως ότι οι σπουδές στην Ελλάδα είναι σοβαρές και δύσκολες. Εδώ σπουδάσαμε και ξέρουμε τα χάλια.

Εγώ το ξαναλέω. Κανένας από τους ενεργούς αναπληρωτές δε θέλει να κάτσει να διαβάσει (λογικότατο), αρκετοί από τους μη ενεργούς δε θέλουν ούτε αυτοί (λογικό), αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι οι μισοί και παραπάνω ταυτόχρονα φοβούνται ότι δε θα περάσουν τη βάση κι όχι γιατί δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν κλπ. Κι ανύπαντροι, χωρίς υποχρεώσεις να ήταν, πάλι θα φοβόντουσαν. Στο πανεπιστήμιο δίνεις 4-5 φορές ένα μάθημα αν χρειαστεί. Εδώ είναι μια κι έξω κι αυτό φοβίζει.

Μερικές σκόρπιες σκέψεις:
Έδωσα εξετάσεις ΑΣΕΠ χωρίς φροντιστήριο και χωρίς διάβασμα, τυχοδιωκτικά θα έλεγα μιας και δυο μέρες πριν ήμουν στην Αγγλία σε μεταπτυχιακό. Προϋπηρεσία μηδέν, οπότε δεν θα διοριζόμουν Ελλάδα εκείνη την περίοδο με την καμία. Η ζωή μου είχε πάρει άλλα μονοπάτια και αν δεν ήταν αυτός ο διαγωνισμός, θα είχα τελείως άλλη πορεία. Ήταν ας πούμε το μοναδικό παράθυρο για την ζωή που έχω τώρα. Την προηγούμενη των εξετάσεων τράκαρα με μηχανή και είχα πόνους αφόρητους παντού. Για όσους λένε πως σε μερικές ώρες παίζεται το μέλλον μας, να σας θυμίσω τις πανελλαδικές. Πάντα το μέλλον μας παίζεται και όχι σε ώρες, αλλά σε δευτερόλεπτα μερικές φορές.

Συμφωνώ σχεδόν σε όλα με τον trust no one. Λέω σχεδόν, γιατί παρόλο που η δικαιοσύνη του φτάνει μέχρι και να συγκρίνει τις ίδιες σχολές μεταξύ τους (που δεν τολμάει κανείς να το πει εδώ στην Ελλάδα), δεν δέχεται, όπως κατάλαβα, πως υπάρχουν καθηγητές με χαμηλό γνωστικό υπόβαθρο, κάτι που υποστηρίζω σφόδρα. Μπορεί να μην έχετε τα ίδια βιώματα ή να θεωρείτε όλοι πως είναι βαρεμάρα αυτό που εγώ βλέπω σαν ασχετοσύνη, δεν έχει σημασία. Επίσης για μένα όταν επιλέγεις ένα μόνιμο σύστημα, δύσκολο αλλά αξιοκρατικό, δεν αφήνεις έξω τους παλιούς. Δεν θα είχα θέμα να εξεταστώ ξανά ως μόνιμη, αν ήταν για λόγους εξυγίανσης. Επίσης θα ήταν τελείως άδικο μετά από τόσους διορισμούς να προσλαμβάνονται πλέον μόνο με γραπτό. Πάντα σε μια αλλαγή χρειάζεται μεταβατικός χρόνος, σαφώς καθορισμένος από πριν και πάντα όσοι βρίσκονται στο μεταβατικό στάδιο αδικούνται, αλλά όχι και έτσι... Φυσικά και συμφωνώ και με την επιμόρφωση και εξέταση σε παιδαγωγικά θέματα μετά το γνωστικό. Δεν σημαίνει πως κάποιος επειδή ξέρει μπορεί και να διδάξει, δεν είναι ικανή συνθήκη αυτή. Μάλιστα, όσο πιο εξειδικευμένη γνώση έχει, τόσο πιο μεγάλη η δυσκολία να διδάξει σε μικρές ηλικίες (όσοι έχουν διαβάσει τα παιδιά τους καταλαβαίνουν τι λέω).
Κανένα σύστημα δεν είναι τέλειο. Οι εξετάσεις είναι το δικαιότερο όμως. Το πτυχίο δεν επαρκεί για τον διορισμό, δεν έχουμε θέσεις για όλους (κακώς). Οι εξετάσεις μας έδωσαν αξιοκρατικά το πτυχίο, οι εξετάσεις λοιπόν μπορούν να μας δώσουν αξιοκρατικά και την θέση εργασίας. Με εξετάσεις διαγωνίζονται και οι μαθητές μας...

Δεν είπα ότι δε δέχομαι ότι υπάρχουν άσχετοι με το γνωστικό αντικείμενο. Είπα ότι δεν έχω δει εγώ. Όταν μπαίνεις σε μια τάξη "γιατί ήρθε η σειρά σου" (άσχετα αν έχεις πτυχίο με 5 στα 17 χρόνια) και διορίζεσαι πάλι "γιατί ήρθε η σειρά σου" (συμπλήρωσες Χ μήνες προϋπηρεσίας), ποιος ξέρει τί ξες κι αν ξες. Χώρια του ότι σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν καλοί και κακοί.

Η εξέταση στα παιδαγωγικά και στη διδακτική που λες, πέφτει πάλι στην ίδια συζήτηση με την αξιολόγηση. Ποιος θα με αξιολογήσει; Με τι γνώσεις; Με τι κριτήρια; Πόσο αντικειμενικά; Τί συνέπειες θα υπάρξουν αν κριθώ ανεπαρκής; Γιατί αν είναι να απολυθώ, πρώτον επηρεάζει τη ψυχική μου κατάσταση κι άρα και την επίδοση μου και δεύτερον δίνει κίνητρο για ενδεχόμενο δόλο στον αξιολογητή, είτε να με ευνοήσει, είτε να με αδικήσει.

Υ.γ. Απειροελάχιστοι είναι αυτοί που αποδέχονται/παραδέχονται την αποτυχία τους χωρίς να ψάχνουν άλλοθι. Προσωπικά έλεγα ότι θα αποδεχόμουν να χάσω διορισμό από κάποιον άλλον σε καθεστώς γραπτού διαγωνισμού, μιας και θα τα είχε πάει καλύτερα. Τα έφερε έτσι η ζωή να χάσω τον διορισμό (τελικά διορίστηκα ως επιλαχών ελέω καθυστέρησης των διορισμών της ειδικότητας μου κατά 6 χρόνια), αλλά όχι λόγω καλύτερης βαθμολογίας, αλλά λόγω απόλυτης προτεραιότητας αυτών που είχαν παιδαγωγική επάρκεια. Από τους 21 που διορίστηκαν έτσι, οι 20 είχαν γράψει χειρότερα από μένα. Σε όλα λοιπόν τα άλλα θέματα, πολύ σπάνια με βρίσκω να αποδέχομαι κι εγώ την αποτυχία μου.

Θυμάται κάποιος όταν ήρθε ο νόμος Γαβρόγλου και αφαιρέθηκαν τα μόρια Ασεπ αυτών που είχαν μετάσχει σε προηγούμενο γραπτό αν δόθηκε μεταβατική περίοδος;

Φυσικά και δε δόθηκε.